Μερικές φορές δεν έλκεις λάθος ανθρώπους: Εσύ τους κρατάς κοντά σου

Ας σταματήσουμε να λέμε ψέματα με ωραία γραμματοσειρά. Αν έλκαμε όντως αυτά που αξίζουμε, οι καλοί άνθρωποι δε θα έπεφταν πάνω σε συναισθηματικά διαθέσιμους όποτε βολεύει, κανείς δε θα εξαφανιζόταν επειδή απλώς πιέστηκε, το «δεν είμαι έτοιμος» δε θα ερχόταν πάντα αφού είχες ήδη επενδύσει— και οι πιο δοτικοί άνθρωποι δε θα κατέληγαν πάντα εξαντλημένοι.
Αλλά να που εδώ είμαστε και το συζητάμε, το σκεφτόμαστε, το εξαντλούμε. Πόσες φορές έχεις πει στον εαυτό σου: «Γιατί, ρε γαμώτο, δεν το αξίζω αυτό;» και αμέσως μετά πετάχτηκε εκείνη η μικρή φωνούλα να συμπληρώσει: «Μήπως εσύ κάνεις κάτι λάθος και πέφτεις στα ίδια;»



Η αλήθεια, όμως, παραμένει απλή και ενοχλητική. Δεν έλκεις αυτό που αξίζεις— έλκεις αυτό που δε σε σηκώνει από την καρέκλα και δε σε κάνει να ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις. Έλκεις ό,τι το σώμα σου αναγνωρίζει ως γνώριμο. Την απουσία που έχεις μάθει να δικαιολογείς. Την καθυστέρηση που δε σε σοκάρει. Το λίγο, με τη δικαιολογία του «έτσι είναι οι άνθρωποι».

Κάπου στην πορεία της ζωής μπερδέψαμε την αντοχή με την αξία. Χειροκροτούμε αυτούς που «αντέχουν πολλά» χωρίς να αναρωτιόμαστε γιατί έπρεπε να τα αντέξουν. Δεν είναι ότι δεν αξίζεις περισσότερο. Είναι ότι έμεινες περισσότερο απ’ όσο σου έκανε καλό.

Δεν είναι ότι δεν ήσουν αρκετός. Είναι ότι προσπάθησες να μικρύνεις και να στριμωχτείς σε κάτι που δεν είχε χώρο. Και ας τραβήξουμε λίγο το τσιρότο, να πούμε αλήθειες που μπορεί να πονάνε. Μερικές φορές δεν έλκεις λάθος ανθρώπους. Τους κρατάς. Τους εξηγείς. Τους δικαιολογείς. Τους καλύπτεις. Τους δίνεις χρόνο που δεν είναι δικός τους.


Και κάπου ανάμεσα στο «έχει τραύματα», «έχει περάσει πολλά», «θα αλλάξει», ξεχνάς να ρωτήσεις το πιο σημαντικό: Μου κάνει καλό; Ή μήπως αντικατοπτρίζει τελικά τα δικά μου τραύματα;

Η φράση «έλκεις αυτό που αξίζεις» μπορεί να γίνει είτε επικίνδυνα βολική είτε ακραία αυτοκαταστροφική. Μετατρέπει κάθε απογοήτευση σε προσωπική αποτυχία και κάθε κακή συμπεριφορά σε καθρέφτη σου. Όχι. Η ζωή δε λειτουργεί με θετική σκέψη. Λειτουργεί με όρια. Η αξία σου δε φαίνεται από το ποιος σε επιλέγει — φαίνεται από το ποιος δεν περνάει πια την πόρτα.