Tο μύνημα της ημέρας

Ανοίξτε τα κλουβιά... να πετάξουν ελεύθερα τα πουλάκια, δώστε τα την ελευθερία τους!

Παρασκευή 4 Απριλίου 2025

Πώς να γεμίσεις αγάπη, όταν ο πόνος γίνεται μόνο μάθημα;





Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου

Η καρδιά πετάρισε σαν την αντίκρισε. Τρόμαξε από τις πληγές του δράκου που είχε στο κορμί της.
Την ξανάβλεπε, την αναγνώρισε, την πόθησε.

Ήρθε ο καιρός. Το φως το ιλαρό έβγαινε, μικρές ακτίνες από τους πόρους του δέρματος και έλουζε τα μακριά μαλλιά της.


Αλήθεια, για σένα ήρθα τώρα.
Αλήθεια, θα φωλιάσεις στην αγκαλιά μου;
Θα αφήσεις το χάδι μου να ιάνει τις πληγές σου;
Θα με αφήσεις να δω τον εαυτό μου μέσα από τους αναστεναγμούς του έρωτά σου;

«Έλα, σε θέλω», μου είπες —
και έσκασαν όλα τα ηφαίστεια της Γης, στην αγκαλιά και στο μυαλό μας.

Οι πληγές άρχισαν να κλείνουν. Ο δράκος τυφλώθηκε και κρύφτηκε στο λαγούμι του.
Τη νίκη μας όμως, δεν την γιορτάσαμε ποτέ.

Ξαφνικά βγάλαμε τα κενά, το εγώ, και τη ζαλάδα που είχαμε κρυμμένα μέσα μας.
Το «εμείς» μαράζωσε.
Η σιωπή, η απόσταση, ο θυμός, η θλίψη, έγιναν δώρα του ενός στο πρόσωπο του άλλου.
Γίναμε ο ένας ο δράκος του άλλου.

Τι είμαστε τελικά;
Δράκοι, άγγελοι, Περσέας ή Μέδουσα;
Τι νόημα έχει η νίκη, αν το χάδι μου δεν ανοίγει την αγκαλιά σου;
Αν ο λόγος σου δεν έχει την εμπιστοσύνη μου;
Τι νόημα έχει να είμαστε μαζί, αν δεν είμαστε ολόκληροι ο ένας μέσα στον άλλον;

Πώς να γεμίσεις αγάπη, όταν ο πόνος γίνεται μόνο μάθημα;

Ο Ποσειδώνας (Neptune), πήρε την τρίαινά του και την κάρφωσε στο τέλος του κύκλου του.
Άνοιξε τη νέα εποχή μετουσίωσης — που θα κρατήσει δύο αιώνες, για όλους τους ανθρώπους και τις μετενσαρκώσεις τους.

Νιώθουμε σαν να είμαστε στον βυθό, αποκαμωμένοι, περιμένοντας την ενέργεια της μεταμόρφωσης.

Οι λέξεις και τα όνειρα γράφονται στο βιβλίο της ζωής.
Ποιες λέξεις θα διαλέξεις;
Ποιανού ενέργεια και αγκαλιά θα έχεις στο κορμί σου στον νέο σου κύκλο;
Τι όνειρο θα διαλέξεις και με ποιον θα το κάνεις όραμα;

Πάμε μαζί στην απέναντι όχθη.
Έχεις ήδη αλλάξει.
Μην σωπαίνεις.
Εκφράσου. Μίλα. Βρίσε. Χόρεψε. Δάκρυσε. Γέλα.

Μόνο με το συναίσθημα μπορούμε να περάσουμε απέναντι.
Η έμπνευση οδηγός. Η αγάπη πυξίδα.

Δείξε μου τις πληγές σου και άσε τον έρωτά μας να τις γιατρέψει.
Θα είσαι πάντα το διαμαντάκι της ψυχής μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου