Μερικές φορές, η δεύτερη ευκαιρία δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια δεύτερη γροθιά στο ίδιο πληγωμένο σημείο

Γράφει η Κική Γ.

Έρχεται η στιγμή που βρίσκεσαι στο σταυροδρόμι και πρέπει να πάρεις αποφάσεις. Χώρισες, έκλαψες, έπιασες πάτο, σκέφτηκες. Δεν είναι εύκολο να προχωρήσεις, δεν είναι εύκολο να σκίσεις τις σελίδες του βιβλίου που γράψατε μαζί. Η ιστορία έδειξε πως αυτή η σχέση έπρεπε να τελειώσει. Η λογική συνηγόρησε. Το ίδιο και η συνείδηση. Η καρδιά όμως δεν ηρεμεί.

Λες και θέλει να ματώσει, ξανά και ξανά. Δεν κλείνει η πληγή. Περιμένει μια επανασύνδεση. Λες και παρακαλά να ξεχαστούν όλα έστω και μαγικά. Μια δεύτερη ευκαιρία είναι η επιθυμία της. Με πόσο ρίσκο όμως! Αλλάζουν μωρέ οι άνθρωποι; Τι θα αλλάξει τη δεύτερη φορά;

Ξαφνικά θα έχεις δίπλα σου έναν στοργικό σύντροφο που θα σε σέβεται, που η αγκαλιά του θα είναι η καλύτερη και η πιο αληθινή, που ο εγωισμός του θα παραμερίζεται, που θα είσαι η
η προτεραιότητα του; Φρούδες ελπίδες. Ψεύτικες προσδοκίες.

Ποτέ οι δεύτερες ευκαιρίες δεν βγαίνουν σε καλό. Είναι σαν να επικροτείς την συμπεριφορά του τελικά, είναι σαν να του δίνεις χώρο και χρόνο να συνεχίσει ότι άφησε στη μέση με το ύφος του ικανοποιημένου και του νικητή.

Στην αρχή θα έρθει δήθεν μετανιωμένος με ένα καλάθι δώρα υποσχέσεων και κουβέντες γλυκές και σχέδια όμορφα. Σύντομα όμως η πραγματικότητα θα φανερωθεί ωμή και ζωντανή και ο πόνος θα είναι πιο δυνατός.

Θα είναι σαν να έφαγες γροθιά στο ίδιο σημείο. Αυτή τη φορά δεν θα έχεις δικαιολογία, ούτε ελαφρυντικά. Ξέρεις. Είναι επιλογή σου και συνειδητή αυτοκτονία!