Γράφει η Σοφία Σοφιανίδου
Η αγάπη είναι από τις πιο μυστηριώδεις κι ανιδιοτελείς καταστάσεις που βιώνει ο άνθρωπος. Δεν υπακούει στη λογική, δεν ακολουθεί κανόνες, δεν περιμένει ανταλλάγματα. Η αγάπη δεν είναι «αν» και «γιατί». Η πραγματική αγάπη δεν έχει προϋποθέσεις, δεν απαιτεί εξηγήσεις ούτε επιδιώκει ανταμοιβή. Δεν αγαπάς κάποιον επειδή πληροί συγκεκριμένα κριτήρια ή επειδή υπάρχει κάποιος λόγος που το επιβάλλει. Αγαπάς επειδή έτσι νιώθεις, επειδή η καρδιά σου σε οδηγεί, χωρίς όρους και χωρίς εγγυήσεις.
Συχνά στη ζωή μας προσπαθούμε να βάλουμε την αγάπη σε καλούπια. Λέμε «θα αγαπήσω αν με αγαπήσει», «θα προσφέρω αν μου προσφέρουν», «αγαπώ γιατί με κάνει ευτυχισμένο». Αυτές όμως είναι αγοραίες εκδοχές της αγάπης, εμποτισμένες με υπολογισμούς και εγωισμό. Η πραγματική αγάπη είναι ελεύθερη από τέτοιου είδους λογικές. Δεν αγαπάς κάποιον μόνο όταν τα πράγματα είναι εύκολα ή όταν σε συμφέρει. Αγαπάς ακόμα κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, όταν η σχέση περνάει κρίσεις, όταν ο άλλος δεν είναι στην καλύτερη εκδοχή του.
Κι εδώ έρχεται το «τέλος πάντων» και το «παρ’ όλα αυτά». Η αγάπη δε χρειάζεται πάντοτε να έχει απόλυτη λογική ή να βγάζει νόημα με την κλασική έννοια. Είναι, απλά, όπως είναι. Κάποιες φορές αγαπάμε ανθρώπους που ίσως δεν καταλαβαίνουμε πλήρως, που μπορεί να μάς πληγώνουν ή να μάς δυσκολεύουν. Δεν αγαπάμε μόνο το ιδανικό, αλλά και το ατελές, το περίπλοκο, το ανθρώπινο. Η αγάπη είναι αποδοχή. Όχι τυφλή ανοχή, αλλά μια βαθιά και ειλικρινής κατανόηση ότι ο άλλος δεν είναι τέλειος, κι όμως εξακολουθούμε να τον αγαπάμε.
Το «παρ’ όλα αυτά» δείχνει αυτή την ευελιξία που απαιτεί η αγάπη. Δε μένουμε κολλημένοι στα λάθη του άλλου, δεν επιμένουμε στην ανάγκη να ελέγχουμε τα πάντα. Επιτρέπουμε στα συναισθήματα να κυλούν, προσαρμοζόμαστε, συγχωρούμε. Η αγάπη δεν είναι στατική, ούτε αυστηρή. Είναι μια συνεχής ροή, μια ανοιχτή διαδικασία όπου μαθαίνουμε, εξελισσόμαστε και δεχόμαστε το αναπάντεχο.
Η αληθινή αγάπη δε ζητά αιτιολογήσεις, δεν μπαίνει σε λογικά πλαίσια, δεν περιορίζεται σε «αν» και «γιατί». Είναι μια βαθιά, ειλικρινής κι αυθόρμητη δύναμη που υπερβαίνει τη λογική. Είναι αποδοχή, προσαρμογή και κατανόηση. Είναι «τέλος πάντων» γιατί δε χρειάζεται να εξηγηθεί και «παρ’ όλα αυτά» γιατί κυλά, εξελίσσεται κι αντέχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου