Είμαι αυτοκαταστροφικός, θυμάσαι που στο έλεγα;

Γράφει ο Chicco

Είμαι αυτοκαταστροφικός, θυμάσαι που στο έλεγα; Απλά δεν σκέφτηκα ποτέ μέχρι τώρα, πως καταστρέφοντας εμένα, θα κατέστρεφα κι εσένα, αγάπη μου.

Σου το είχα πει από την αρχή. Σου είχα πει ότι δεν ξέρω πώς να με φροντίσω. Ότι κουβαλάω μέσα μου έναν πόλεμο που δεν ξέρω πώς να σταματήσω. Και όμως, εσύ έμεινες. Έμεινες εκεί, προσπαθώντας να σώσεις κάτι που ήξερα πως ήταν καταδικασμένο από την αρχή.

Δεν το σκέφτηκα ποτέ. Ότι το να διαλύομαι θα σε διαλύσει κι εσένα. Ότι το να πέφτω θα σε πάρει μαζί μου. Ήμουν τόσο απορροφημένος στο δικό μου χάος, που δεν πρόσεξα πως σε έσυρα μαζί μου στα βάθη του. Δεν ήταν αυτό που ήθελα. Δεν είχα ποτέ σκοπό να σε καταστρέψω.

Μα ήταν τόσο έντονος ο πόνος μου που δεν κατάλαβα πως σε τύλιξε κι εσένα. Σε τύλιξα στην καταστροφή μου, και ήσουν τόσο αθώα, τόσο άδολη, τόσο έτοιμη να παλέψεις για μένα, που δεν είδα πόσο σε έλιωνα κάθε φορά που γκρεμιζόμουν. Δεν είδα πως κάθε μου λάθος άφηνε σημάδια πάνω σου.

Πάντα έλεγα πως ήμουν μόνος σε αυτή τη μάχη. Πως κανείς δεν θα με καταλάβει, πως κανείς δεν θα με αντέξει. Κι όμως, εσύ τα άντεξες όλα. Και όσο πιο πολύ έσπαγα, τόσο πιο πολύ με κράταγες. Δεν το σκέφτηκα τότε. Δεν κατάλαβα πως ο πόνος μου σε έκαιγε κι εσένα, πως η αυτοκαταστροφή μου ήταν σαν δηλητήριο που έσταζε και στη δική σου ψυχή.

Σε κατέστρεψα χωρίς να το θέλω. Και τώρα που συνειδητοποιώ τι έκανα, είναι σαν να με χτυπάει η αλήθεια κατάμουτρα. Δεν ξέρω αν μπορώ να το διορθώσω. Δεν ξέρω αν αξίζω καν τη συγχώρεσή σου. Αλλά αν μπορούσα να πάρω πίσω όλα τα λάθη μου, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ήθελα απλά να καταλάβεις πως δεν το έκανα επίτηδες. Ήμουν χαμένος. Και τώρα που βλέπω τη ζημιά που προκάλεσα, νιώθω σαν να έσπασα κάτι που δεν θα μπορέσω ποτέ να φτιάξω ξανά.

Μπορείς να με συγχωρέσεις; Μπορείς να θυμηθείς πως, πίσω από όλα αυτά, υπήρχε κάποιος που ήθελε να σε αγαπήσει σωστά, αλλά δεν ήξερε πώς; Αν μπορούσα να διορθώσω τα πάντα, θα το έκανα. Γιατί το τελευταίο που ήθελα ποτέ ήταν να σε καταστρέψω.