Οι προσδοκίες πληγώνουν.

Γράφει η Ιωάννα Παυλίδου

Μην τους κατηγορείς. Δεν σε απογοήτευσαν αυτοί. Εσύ απογοητεύτηκες. Επειδή πίστεψες ότι θα σου φερθούν όπως θα φερόσουν εσύ. Επειδή πόνταρες πάνω τους κάτι που ποτέ δεν σου υποσχέθηκαν.

Η αλήθεια είναι σκληρή: Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν για να ταιριάξουν στις προσδοκίες σου. Ό,τι είναι, αυτό θα πάρεις. Οπότε, όταν έρχεται η απογοήτευση, δεν είναι επειδή εκείνοι έκαναν κάτι που δεν περίμενες. Είναι επειδή εσύ περίμενες κάτι που δεν μπορούσαν – ή δεν ήθελαν – να δώσουν.

Πόσες φορές πείστηκες ότι κάποιος θα μείνει, ενώ όλα έδειχναν ότι ετοιμάζεται να φύγει;
Πόσες φορές έδωσες αγάπη, υποστήριξη, χρόνο, και περίμενες το ίδιο πίσω, αλλά δεν ήρθε ποτέ;
Πόσες φορές επένδυσες σε ανθρώπους που δεν ήθελαν να επενδύσουν σε σένα;

Και μετά τι; Απογοήτευση. Θυμός. Πικρία.

Μα για ποιο λόγο; Δεν είναι δική τους δουλειά να είναι αυτό που εσύ θες. Δική σου είναι η δουλειά να βλέπεις καθαρά. Να καταλαβαίνεις πότε κάποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει να σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι.

Οπότε, η λύση είναι απλή: Κόψε τις προσδοκίες.

Πάρε τους ανθρώπους όπως είναι. Δες πώς φέρονται, όχι πώς θα ήθελες να σου φερθούν. Δες τι δίνουν, όχι τι θα μπορούσαν να δώσουν αν «ήταν αλλιώς».

Και αν αυτό που είναι δεν σου κάνει; Μην περιμένεις να αλλάξουν. Φύγε.

Γιατί αν περιμένεις κάποιον να γίνει κάτι που δεν είναι, η απογοήτευση δεν θα έρθει από εκείνον. Θα έρθει από σένα. Από τις προσδοκίες που εσύ δημιούργησες.