Ή μένεις ή φεύγεις, μα σίγουρα δεν επιστρέφεις!

 

Γράφει η Λέλα Σακήλια

Έτσι είμαι εγώ και δεν μπορώ, ούτε και θέλω να αλλάξω..
Γι’αυτό αν θες να μείνεις, μπορείς κι αν θες να φύγεις, ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.
Δεν έμαθα να ζω με φαντάσματα, δεν έμαθα να ζω ερήμην.
Είμαι εκείνη που θα με δεις να στέκομαι πλάι σου στις πιο δύσκολες φουρτούνες σου.

Είμαι εκείνη που θα σε αγαπήσει απόλυτα κι ολοκληρωτικά.
Είμαι εκείνη που δεν θα κρύψει τις αλήθειες της πίσω από δήθεν αδιάφορα βλέμματα.
Είμαι εκείνη που θα σε θελήσει δυνατά, αλλά δεν θα σε χρειαστεί ποτέ.
Γιατί στην ζωή μου έμαθα.
Έμαθα σε χρόνια μοναξιάς.
Έμαθα σε στιγμές προδοσίας.
Έμαθα στον πόνο.
Έκλαψα βουβά ενώ τα χείλια μου σχημάτιζαν τεράστια χαμόγελα.
Είμαι εκείνη λοιπόν, που μπορεί να μην σου πει ποτέ πως σε αγαπάει μα θα στο δείξει με χίλιους τρόπους.
Είμαι εκείνη που περπατάω με το κεφάλι ψηλά και πηγαίνω όπου ορίσει η καρδιά μου.
Γι’αυτό σου λέω αγάπη μου.
Η πόρτα που βλέπεις, είναι ανοιχτή.
Δεν την κλειδώνω ποτέ για να μπορεί όποιος θέλει να βγει ελεύθερα.
Όχι να μπει, να βγει.
Για να μπει κάποιος πρέπει το βλέμμα του να αντέχει το δικό μου.
Πρέπει η ψυχή του να έχει κυλιστεί στις λάσπες και να είναι περήφανος για να σημάδια της.
Μα αν μπει, εγώ, θα είμαι εκεί.
Γιατί εγώ, δεν ξέρω να φεύγω.
Ξέρω μόνο να ελευθερώνω.. μα δεν ξέρω και να δέχομαι επιστροφές.
Ή μένεις, ή φεύγεις, μα σίγουρα δεν επιστρέφεις!