Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Ο καλός ομιλητής ανέκαθεν γινόταν αντικείμενο θαυμασμού από τους ακροατές του. Στην αρχαιότητα οι ρήτορες έθελγαν το κοινό με τα λόγια τους και ασκούσαν τεράστια επιρροή στην κοινωνία. Σήμερα πάλι χαρακτηρίζουμε κάποιον δεινό ρήτορα όταν καταφέρνει με το λόγο του να πείσει τους άλλους και ενίοτε να τους συσπειρώσει.
Όσο σημαντικό όμως είναι να είσαι καλός ομιλητής, άλλο τόσο σπουδαίο είναι να είσαι καλός ακροατής. Για να γίνεις όμως καλός ακροατής, πρέπει να διαθέτεις ενσυναίσθηση. Οι άνθρωποι, πολλές φορές, σε έναν διάλογο, είναι τόσο επικεντρωμένοι στο τι θα πουν, που δεν ακούν ο ένας τον άλλο. Η ανάγκη “επικράτησης” με τα λόγια, είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη ουσιαστικής και εποικοδομητικής συζήτησης. Γι αυτό και πολλά θέματα μένουν άλυτα σήμερα. Οι περισσότεροι δεν ακούν καν το συνομιλητή τους γιατί τους “πνίγει” το δήθεν δίκιο τους .
Για να μπορέσεις όμως να ακούσεις τον άλλο πρέπει να είσαι απαλλαγμένος από προκαταλήψεις σχετικά με το φύλο, τις ιδέες ή την κοινωνική του κατάσταση. Πρέπει να έχεις διάθεση να τον καταλάβεις. Κυρίως όμως πρέπει να τον αφήσεις να εκφράσει την άποψη του, είτε σου αρέσει, είτε δεν σου αρέσει. Μην ξεχνάμε τα λόγια του Βολτέρου: « δεν συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όσα λες αλλά θα υπερασπίζομαι, μέχρι θανάτου, το δικαίωμα σου να τα λες».
Σε μια κοινωνία που δεν θέλει να ακούσει την αντίθετη άποψη και προσπαθεί να την υποβαθμίσει, αποτελεί μέγα προσόν να είσαι καλός ακροατής. Δείχνει ότι παραμένεις σωστός άνθρωπός, ότι νοιάζεσαι για αυτόν που έχεις απέναντι σου και ότι είσαι βαθιά δημοκράτης.
Να θυμάσαι ότι η μεγαλύτερη απόδειξη δημοκρατίας είναι το να μπορείς να ακούς αυτόν που έχεις απέναντι σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου