Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Υπάρχουν πολλών ειδών σχέσεις, φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές κτλ. Άλλες είναι σχέσης “ζωής” και άλλες όχι. Για άλλες δίνουμε “μάχη” για να τις κρατήσουμε και άλλες τις αφήνουμε να “χαθούν”, σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
Το να αφήσεις μια σχέση να “χαθεί” εξαρτάται από δύο παράγοντες. Είτε αυτός ο άνθρωπος που υπήρξε στην ζωή σου ( φίλος ή σύντροφος) στάθηκε “ανάξιος” των προσδοκιών σου ή απλά δεν “κολλήσατε” σαν (φιλικό ή ερωτικό δίδυμο) και τραβήξατε ξεχωριστούς δρόμους.
Όταν κάτι αξίζει μένει και αυτό φαίνεται είτε στις φιλίες που κρατούν σε βάθος χρόνου, είτε στις ερωτικές σχέσεις που γίνονται «σχέσεις ζωής».
Από τη στιγμή που κάτι μετρά και για τους δύο, το ίδιο, δεν μπορεί να χαλάσει η σχέση, όποια “μπόρα” και αν περάσει . Εδώ δεν ισχύει αυτό που λέει ο λαός: «όταν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλά». «Ξανακολλά» με αγάπη!
Τις σχέσεις που αξίζουν, δεν τις αφήνουμε να “ραγίσουν”. “Μπαίνουμε μπροστά” και τις προστατεύουμε, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν φανταζόμαστε την ζωή μας χωρίς αυτές!
Στην πορεία της ζωής μας οι άνθρωποι που «μένουν» είναι λίγοι. Αυτοί οι λίγοι όμως είναι όλη μας η ζωή! Λέγονται «δικοί μας» άνθρωποι και δίνουν νόημα στην κάθε μας μέρα!
Αξίζουν την αγάπη, την προσοχή και το ενδιαφέρον μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου