Τα μάτια σου..

Γράφει ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος

Τα μάτια σου…
Μπροστά τους στέκομαι πάντα γονατιστός.

Χωρίς λόγια ταξιδεύω με εικόνες που μου χαρίζει το βλέμμα σου.
Μία άγρια ομορφιά που με συνεπαίρνει…

Κάθε φορά που αντικρίζω το βλέμμα σου, χτίζω το μέλλον.
Αρώματα που το κορμί σου φέρει να συμπληρώσει τη θέα που κόβει την ανάσα.

Παλεύω για όνειρα.
Σαν με κοιτάς, μια θέληση ξυπνά και αναταράσσει τους παλμούς της καρδιάς μου.
Ένας διάχυτος πόθος που θέλει να κατακτήσει καθετί δικό σου.

Έχεις μια άγρια ομορφιά.
Θέλω να σου χαρίσω τα πάντα.
Εγώ μπορώ…
Εσύ το θες;

Την ψυχή μου χαρίζω στον διάβολο να σε έχω πλάι μου όσο ζω.
Πεταμένα τα σ’ αγαπώ που ακούω από τον κόσμο.
Ιδέα δεν έχουν τι σημαίνει αγάπη.

Ξέρω τον πόνο της.
Ξέρω πως αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της.

Φταίνε τα μάτια σου που έδωσαν υπόσχεση…
Μα τήρησέ την.
Αλλιώς χάνομαι.

Για μια ζωή δίχως “γιατί”.
Για ένα ταξίδι στον χρόνο δίχως τη θλίψη.

Σ’ αγαπώ!