Να μου βρεις κι άλλα γιασεμιά..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Φωτογραφίζει ο Μάνος Σαββίδης

Ξέρεις τι μου έχει λείψει;
Μια βόλτα στις γειτονιές τις παιδικές.
Να περπατήσουμε ανέμελα χωρίς να κοιτάμε πίσω.
Ναι, αυτό μου έχει λείψει ρε γαμώτο, η ανεμελιά! Πόσος καιρός πάει που δεν το νιώθουμε; Που δεν νιώθουμε ίχνος ανεμελιάς ακόμα και τις στιγμές που τίποτα δεν μας πνίγει;
Μια βόλτα ανάμεσα στα γιασεμιά, να περπατάμε πάνω στο πεζούλι και να προσπαθούμε να μην πατήσουμε πάνω στα γιασεμιά, να πέφτω στο πλάι κι εσύ να με κρατάς να μην χτυπήσω.
Και να γελάμε!
Να γελάμε τόσο πολύ, τόσο δυνατά..
Να γελάμε χωρίς να μας νοιάζει ποιος ακούει και ποιος θα μας δείξει με το δάχτυλο.
Να τρέχουμε χωρίς να κοιτάμε πίσω μας.
Να λαχανιάζουμε στο δρόμο και να μπαίνουμε σε ξένες αυλές, να πίνουμε νερό από το λάστιχο.
Να γυρνάμε να μου βρεις κι άλλα γιασεμιά, να μοσχοβολήσει το σπίτι.

Ανέμελα. Αυτό μου έλειψε απόψε που τυχαία έπεσα πάνω στα γιασεμιά σου.
Πάνω σ’αυτά τα γιασεμιά που δεν υπάρχουν πουθενά γύρω μου πια.
Πάνε κι αυτά, μαζί με την ανεμελιά.