Δεν υπάρχουν δρόμοι για μένα, είναι όλοι κλειστοί
δεν υπάρχουν τρένα ούτε σταθμοί
δεν υπάρχει κανένας στον κόσμο που να περιμένει εμένα
παντού πόρτες κλειστές και ρολά κατεβασμένα
Έχω χαθεί μέσα σε άγνωστα της ζωής μονοπάτια
σ' αφιλόξενο κόσμο, με γυάλινο βλέμμα στα μάτια
τις κρύες νύχτες που ο αγέρας φυσά μανιασμένα
ψάχνω μια ανοιχτή πόρτα ψυχής, μα δεν υπάρχει καμία για μένα
Ο κόσμος γύρω μου απόμακρος, παγερός
νιώθω ολομόναχη στη γη, μόνο εγώ, κι Ο Θεός
θέλω να φωνάξω μ' όση δύναμη μου έχει απομείνει βοήθεια
μα ποιος να μ' ακούσει σε μια πόλη νεκρή αλήθεια;
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου