Γράφει ο Αλέξανδρος Καρτέρης
Αν πρέπει να ρωτήσεις, τότε η απάντηση δεν έχει σημασία.
Αν πρέπει να ψάξεις σημάδια, να αποκωδικοποιήσεις λέξεις, να αναλύσεις σιωπές, τότε δεν είναι αγάπη. Είναι αμφιβολία μεταμφιεσμένη σε έρωτα.
Ο έρωτας δεν έχει χώρο για ερωτήσεις.
Δεν έχει ανάγκη από επιβεβαιώσεις, από βεβιασμένα «σ’ αγαπώ», από όρκους που δίνονται επειδή κάποιος φοβάται να τους αθετήσει. Ο έρωτας δεν είναι κάτι που στο λένε. Είναι κάτι που το ξέρεις.
Το νιώθεις στον τρόπο που σε κοιτάει.
Στον τρόπο που το βλέμμα του σε βρίσκει ακόμα και μέσα στο πλήθος, σαν να μην υπάρχει κανείς άλλος γύρω σας.
Στο πώς το σώμα του γέρνει προς το δικό σου, όχι από ανάγκη, αλλά από ένστικτο.
Στο πώς το όνομά σου βγαίνει από τα χείλη του όχι σαν συνήθεια, αλλά σαν κάτι που σημαίνει.
Ο έρωτας είναι παρουσία. Είναι το «εδώ είμαι» χωρίς να χρειάζεται να ειπωθεί.
Είναι να μην έχεις την παραμικρή αμφιβολία αν σ’ αγαπάει, γιατί κάθε του πράξη, κάθε του βλέμμα, κάθε του ανάσα το φωνάζει χωρίς λέξεις.
Γιατί όταν κάποιος σ’ αγαπάει, δεν σε αφήνει να το αναρωτηθείς.
Δεν σε αφήνει να ψάχνεις απαντήσεις.
Δεν σε αφήνει να μένεις ξάγρυπνη, να αναλύεις μηνύματα, να προσπαθείς να καταλάβεις τι σημαίνουν οι κινήσεις του.
Ο έρωτας είναι ξεκάθαρος.
Όταν υπάρχει, τον ζεις.
Όταν δεν υπάρχει, τον ψάχνεις.
Κι αν τον ψάχνεις, τότε απλά… δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου