Tο μύνημα της ημέρας

"Ο δρόμος της αναβλητικότητας είναι στρωμένος με χαμένες ευκαιρίες." — William Arthur Ward

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2025

Δεν θα θυμάται τη φωνή σου. Θα θυμάται πώς την έκανες να νιώσει






Γράφει η Ρένα Χατζηγεωργίου

Υπάρχουν στιγμές που δεν ξεθωριάζουν. Κάτι μικρό, κάτι απλό που όμως κουβαλάει μαζί του μια ολόκληρη ιστορία. Μια μυρωδιά στα ρούχα της που δεν λέει να φύγει, ένα τραγούδι που παίζει τυχαία και τη γυρνάει πίσω σε εκείνη τη νύχτα. Όχι επειδή ήταν κάτι το εξαιρετικό, αλλά επειδή την έκανε να νιώσει κάτι που δεν είχε ξαναζήσει.


Δεν θα θυμάται όλα τα λόγια σου. Δεν θα θυμάται πώς έδειχνες εκείνο το βράδυ ή τι φορούσες. Ακόμα και η φωνή σου μπορεί να σβήσει με τον χρόνο. Αλλά δεν θα ξεχάσει ποτέ πώς την έκανες να νιώσει. Γιατί αυτό είναι που μένει. Το συναίσθημα. Αυτό που πάγωσε τον χρόνο για μια στιγμή και την έκανε να πιστέψει πως όλα είναι πιθανά.

Κι όσο κι αν πιστεύεις ότι τα λόγια έχουν σημασία, στην πραγματικότητα είναι οι πράξεις που καθορίζουν αν θα μείνεις στο μυαλό της. Μπορεί να μην θυμάται κάθε φιλί, αλλά θα θυμάται πώς έτρεμες όταν την άγγιξες. Μπορεί να ξεχάσει τα αστεία σου, αλλά θα θυμάται πώς γελούσε μαζί σου σαν να μην υπήρχε αύριο.

Οι άνθρωποι ξεχνούν πρόσωπα. Ξεχνούν τις λεπτομέρειες. Όσο κι αν δεν το πιστεύεις τώρα, μια μέρα μπορεί να μη θυμάται καν πώς ήταν τα μάτια σου ή αν τα μαλλιά σου ήταν αχτένιστα εκείνο το βράδυ. Αλλά δεν θα ξεχάσει ποτέ πώς την κοίταξες σαν να ήταν το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο.

Μην ανησυχείς αν δεν μπορείς να της πεις τα σωστά λόγια. Μην προσπαθείς να την εντυπωσιάσεις με μεγάλες δηλώσεις. Αν κάτι θα την κρατήσει κοντά σου, είναι το πώς την κάνεις να νιώθει. Αν κάτι θα την στοιχειώνει όταν θα προσπαθεί να σε ξεχάσει, είναι το πώς έλιωσες την καρδιά της χωρίς καν να προσπαθήσεις.

Το πρόβλημα είναι ότι συχνά δίνουμε βάση στα λάθος πράγματα. Στα μεγάλα λόγια, στις υποσχέσεις που σκορπίζουμε λες και είναι τίποτα. Και ξεχνάμε ότι η πραγματική δύναμη βρίσκεται στο συναίσθημα που αφήνουμε πίσω μας. Στη ζεστασιά που της αφήνουμε στην ψυχή όταν κλείνουμε την πόρτα.

Στο τέλος, δεν θα σε θυμάται για τις υποσχέσεις σου ή για τα μεγάλα σχέδια που κάνατε. Θα σε θυμάται για το πώς ένιωθε δίπλα σου. Για το πώς ξαφνικά, μέσα σε μια στιγμή, ένιωσε να την κατακλύζει κάτι που δεν μπορούσε να ελέγξει.




Γι’ αυτό μην σκέφτεσαι πώς θα την εντυπωσιάσεις. Σκέψου πώς θα την κάνεις να νιώσει. Γιατί αυτό είναι που θα μείνει όταν όλα τα υπόλοιπα θα έχουν σβήσει.
Κι αν θέλεις να μείνεις χαραγμένος στο μυαλό της, μάθε να της δείχνεις πώς είναι να νιώθει ζωντανή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου