Πάντα θα κουβαλάμε μέσα μας παλιές πληγές από σημαδεμένες ώρες, καιροί που μας χαράκωσαν την ψυχή μας όσα χρόνια και αν έχουν περάσει. Κι όσο κι αν πιστεύεις πως οι πληγές της ψυχής σου με το πέρασμα των χρόνων έχουν επουλωθεί είναι ψευδαίσθηση... Έρχεται κάποια στιγμή που φτάνει μόνο ένα βλέμμα, μια σύμπτωση, μια τυχαία συνάντηση, ένα τραγούδι, για να βρεθείς
ταξιδευμένη χωρίς εισιτήριο στη Κόλαση του Δάντη...χαμένη σε δαιδαλώδη μονοπάτια αιματοβαμμένων αναμνήσεων..ένα ραντεβού με το παρελθόν που δεν το είχες προγραμματίσει σε γυρίζει πίσω σε χρόνια επώδυνα μνήματα νεκρών ονείρων σε δρόμους οδύνης ποτισμένους από δάκρυα... κραυγή ψυχής ορφανός αντίλαλος σε χάος απείρου...Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου