Για όλα εκείνα που αργήσαμε, αλλά τελικά συνέβησαν…

Γράφει η Λαμπράκη Ευγενία

Για εκείνα τα φιλιά που έμειναν μετέωρα στον αέρα, τα άφησαμε να αιωρούνται ανάμεσα σε «πρέπει» και «δεν ξέρω» και τελικά δεν δόθηκαν τη στιγμή που έπρεπε. Αλλά λίγο αργότερα. Μαζεμένα. Πεινασμένα. Σαν να προσπαθούσαν να καλύψουν τον χαμένο χρόνο, σαν να ήθελαν να ξεπλύνουν την καθυστέρηση, να λυτρώσουν κάθε ανάσα που συγκρατήσαμε.

Για τα λόγια που δεν ειπώθηκαν τότε. Που δεν βρήκαν τη δύναμη να τρυπώσουν στα αυτιά μας την ώρα που έπρεπε. Μα ήρθαν μετά. Ατόφια. Απροετοίμαστα. Βγαλμένα από το πιο αγνό σημείο της ψυχής. Χωρίς φίλτρο, χωρίς δεύτερη σκέψη. Όπως τα λένε τα παιδιά όταν αγαπούν. Όπως τα λένε οι άνθρωποι που δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν.

Για τις αγκαλιές που δεν δόθηκαν στις σωστές μέρες. Εκείνες τις μέρες που η μόνη σωστή απάντηση σε όλα θα ήταν ένα σφιχτό κράτημα, ένα σώμα να χωράει ολόκληρο μέσα σε άλλο, ένα στήθος να ακούει την καρδιά του άλλου και να νιώθει πως, ναι, εδώ ανήκει. Όχι γιατί είναι εύκολο. Αλλά γιατί είναι αληθινό.

Πάντα αργούμε σε αυτά που αξίζουν. Πάντα βρίσκουμε λόγους να κρατήσουμε κάτι για αργότερα, για μετά, για μια καλύτερη στιγμή. Μα η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή. Υπάρχει μόνο το τώρα. Υπάρχουν μόνο δύο άνθρωποι που δεν ξέρουν αν θα προλάβουν, που δεν ξέρουν αν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία.

Και κάπως έτσι, σε βρίσκω να στέκεσαι απέναντί μου, να με κοιτάς με εκείνο το βλέμμα που λέει περισσότερα από όσα το στόμα σου τολμά να πει. Και καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω πως ό,τι δεν κάναμε τότε, το κουβαλάμε τώρα. Ό,τι δεν είπαμε, ό,τι δεν δώσαμε, ό,τι δεν αφήσαμε να μας κυριεύσει, έγινε ένα βάρος που το σηκώνουμε χωρίς να το ομολογούμε.

Μα ξέρεις κάτι; Δεν θέλω να ζήσω άλλο έτσι. Δεν θέλω να αφήνω τα φιλιά για μετά. Δεν θέλω να κρατάω τις λέξεις μέσα μου μέχρι να σαπίσουν. Δεν θέλω να μετανιώνω για τις αγκαλιές που δεν έδωσα.

Αν σε θέλω, θα στο δείξω τώρα. Αν σε νοιάζομαι, θα το ακούσεις τώρα. Αν νιώθω, θα το νιώσεις τώρα.

Γιατί αν κάτι έμαθα, είναι ότι οι άνθρωποι που φτιάχτηκαν από ανθεκτικό υλικό καρδιάς δεν περιμένουν.

Αγαπούν.

Δίνονται.

Ζουν.