Μην αφήνεις άλλη ζωή στο “μετά”

Γράφει η Άννα Παπαϊωάννου

Πόσες φορές έχεις πει «θα το κάνω αύριο»;
Πόσες στιγμές έχεις αφήσει να χαθούν, πόσα «σ’ αγαπώ» δεν είπες όταν έπρεπε, πόσες ευκαιρίες προσπέρασες γιατί νόμιζες πως ο χρόνος είναι με το μέρος σου;

Κι όμως, ο χρόνος δεν συγχωρεί. Δεν περιμένει, δεν παγώνει, δεν δίνει δεύτερες ευκαιρίες όταν το καταλάβεις αργά. Γλιστράει μέσα από τα χέρια σου, αφήνοντας πίσω του ένα σωρό από «θα», «ίσως», «κάποτε».

Και να σου πω κάτι;
Τα κάποτε δεν ήρθαν ποτέ.
Τα μετά δεν έγιναν τώρα.
Κι όλα όσα άφησες για αργότερα, έγιναν αναμνήσεις που δεν έζησες.

Μην αφήνεις άλλη ζωή στο «μετά».

Αν αγαπάς, πες το.
Αν θες να φύγεις, φύγε.
Αν θέλεις να αλλάξεις, άλλαξε.
Αν έχεις ανάγκη να ξεκινήσεις από την αρχή, μην περιμένεις το τέλειο timing—δεν υπάρχει.

Γιατί αύριο μπορεί να είναι αργά. Μπορεί να ξυπνήσεις και να δεις πως όλα όσα ανέβαλες, έπαψαν να υπάρχουν. Οι άνθρωποι κουράζονται να περιμένουν, οι ευκαιρίες χάνονται, οι στιγμές γίνονται αναμνήσεις χωρίς να τις έχεις ζήσει.

Και τότε τι; Θα κάθεσαι να μετράς τα «τι θα γινόταν αν…»;

Ξέρεις ποιοι άνθρωποι ζουν πραγματικά; Αυτοί που δεν περιμένουν. Αυτοί που δεν φοβούνται να ρισκάρουν, να νιώσουν, να πουν τα λάθος λόγια τη σωστή στιγμή. Αυτοί που ξέρουν πως δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα έχουν κι άλλη ευκαιρία.

Οπότε, αν έχεις κάτι να πεις, πες το. Αν έχεις κάτι να κάνεις, κάν’ το.

Μην αφήνεις άλλη ζωή στο «μετά».

Γιατί το «μετά» είναι απλώς ένας τρόπος να χάνεις τη ζωή που θα μπορούσες να ζήσεις τώρα.