Η μοναξιά σκοτώνει: Είναι οι κοινωνικές σχέσεις είναι το κλειδί για τη μακροζωία;

 

Η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της κοινωνικής ζωής και της ψυχικής υγείας στη μακροζωία, ίσως εξίσου με τη φυσική άσκηση.


Μήπως τελικά η μοναξιά μπορεί να σκοτώσει; Νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature Medicine δείχνει ότι οι κοινωνικές σχέσεις επηρεάζουν τη μακροζωία σχεδόν όσο και η σωματική άσκηση.


Οι άνθρωποι που ζουν μόνοι, δεν έχουν κάποιον να εμπιστευτούν ή δεν βλέπουν συχνά την οικογένεια και τους φίλους τους αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου.

Η μοναξιά συνδέεται με φλεγμονές, αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα και ψυχικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, που μπορούν να μειώσουν σημαντικά το προσδόκιμο ζωής.


Συγκεκριμένα, η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature Medicine και αναπαρήγαγε ο Economist ανέλυσε δεδομένα από το UK Biobank για να εξετάσει τους γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη μακροζωία. Βρήκε ότι η γενετική παίζει μικρότερο ρόλο απ’ ό,τι πιστευόταν, εξηγώντας μόλις το 3% της διακύμανσης στη θνησιμότητα, ενώ η ηλικία και το φύλο εξηγούν το 47%. Περιβαλλοντικοί και τρόποι ζωής παράγοντες επηρεάζουν κατά 17%.

H επίδραση διαφόρων παραγόντων, όπως ο ύπνος, η ψυχική υγεία, το κάπνισμα, ο τρόπος ζωής, οι κοινωνικές σχέσεις και η οικονομική κατάσταση, στον κίνδυνο θνησιμότητας.

Οι ισχυρότεροι περιβαλλοντικοί παράγοντες ήταν το κάπνισμα (αύξηση κινδύνου θνησιμότητας κατά 60%), η εκπαίδευση, η απασχόληση και ο πλούτος (παρατείνουν τη ζωή) και η σωματική άσκηση (μειώνει τον κίνδυνο θανάτου κατά 25%).
Μοναξιά: Οι κοινωνικές σχέσεις ως αντίδοτο

Ιδιαίτερα σημαντικές ήταν οι κοινωνικές σχέσεις. Η συγκατοίκηση με σύντροφο είχε παρόμοιο όφελος με την άσκηση, ενώ οι τακτικές επισκέψεις σε οικογένεια ή φίλους μείωναν τον κίνδυνο θνησιμότητας. Η μοναξιά συνδέθηκε με φλεγμονές και μειωμένη ανοσία, επηρεάζοντας και την ψυχική υγεία, η οποία παίζει επίσης ρόλο στη μακροζωία.




Παιδικές εμπειρίες είχαν επίσης επίδραση: άτομα που ήταν υπέρβαρα στα 10 τους ή των οποίων οι μητέρες κάπνιζαν κατά την εγκυμοσύνη είχαν αυξημένο κίνδυνο θανάτου κατά 16% και 12%, αντίστοιχα.

Τέλος, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είχαν μεγαλύτερη επίδραση σε ασθένειες όπως ο καρκίνος του πνεύμονα και οι ηπατικές παθήσεις, ενώ η γενετική έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο σε ασθένειες όπως ο καρκίνος του μαστού και η άνοια.

Παρόλο που η μελέτη δείχνει συσχετίσεις και όχι αιτιότητα, υπογραμμίζει τη σημασία της κοινωνικής ζωής και της ψυχικής υγείας στη μακροζωία, ίσως εξίσου με τη φυσική άσκηση.