Και τι έγινε αν γίνεις σαχλός για μια μέρα;

Γράφει ο Άρης Γρηγοριάδης

Ξέρω. Είσαι από εκείνους που λένε πως ο έρωτας δεν χρειάζεται ημερομηνίες, πως οι αγάπες δεν μετριούνται με λουλούδια και σοκολατάκια.
Πως αν αξίζει, το ζεις κάθε μέρα – όχι μόνο στις 14 του Φλεβάρη.

Κι εγώ το ίδιο λέω.
Αλλά ξέρεις κάτι; Και τι έγινε αν, για μια μέρα, αφήσουμε τις άμυνες και γίνουμε λίγο σαχλοί;
Αν γελάσουμε με τα κλισέ, αν γίνουμε η εικόνα που κοροϊδεύαμε, αν τολμήσουμε να νιώσουμε χωρίς να μας νοιάζει πώς φαίνεται;

Και τι έγινε αν σου φέρω λουλούδια χωρίς λόγο, αν σου ψιθυρίσω στο αυτί κάτι που ακούγεται γλυκανάλατο αλλά το εννοώ;
Αν σε τραβήξω από το χέρι στη μέση του δρόμου και σε φιλήσω χωρίς να σκεφτώ ποιος κοιτάει;
Αν για μια μέρα αφήσουμε τον κόσμο να μας λέει γραφικούς και εμείς απλά γελάσουμε γιατί, διάολε, περνάμε καλά;

Ξέρεις τι είναι πραγματικά σαχλό;
Να κρατάς πίσω τις λέξεις, να μετράς τις κινήσεις σου, να φοβάσαι να δείξεις όσα νιώθεις.
Να αφήνεις τον εγωισμό να σου στερεί στιγμές που ίσως θυμάσαι μια ζωή.

Οπότε ναι. Σήμερα θα είμαι σαχλός για σένα.
Θα σου χαμογελάω σαν ηλίθιος, θα σου λέω βλακείες, θα σε κοιτάζω σαν να είσαι η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο.
Γιατί, ξέρεις κάτι; Για μένα, είσαι.
Και αν χρειάζεται μια μέρα για να στο δείξω λίγο παραπάνω, τότε θα την πάρω.

Και τι έγινε αν γίνεις σαχλός για έναν έρωτα κι ένα χαμόγελο;
Αν αξίζει, δεν είναι σαχλό. Είναι απλά αληθινό.