Γράφει η Λέλα Σακήλια
Η απόσταση είναι ύπουλη. Έρχεται σιγά, χωρίς προειδοποίηση. Στήνει τα τείχη της ανάμεσά μας, φτιάχνει σιωπές εκεί που κάποτε υπήρχαν λέξεις. Μας κοιτάζει από μακριά, περιμένοντας να δει ποιος από τους δύο θα λυγίσει πρώτος.
Μα ξέρεις κάτι; Δεν φοβάμαι.
Γιατί η απόσταση μπορεί να μας δοκιμάζει, αλλά ποτέ δεν μας νικάει. Δεν μένει για πολύ, γιατί πάντα βρίσκουμε τον τρόπο να τη διαλύσουμε. Ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, μια κουβέντα, και όλα καταρρέουν. Τα χιλιόμετρα, οι μέρες, οι σιωπές – όλα μικραίνουν όταν είσαι μπροστά μου.
Είσαι ο άνθρωπός μου.
Και για σένα, είμαι έτοιμη να πολεμήσω ό,τι κι αν μπει ανάμεσά μας. Η απόσταση μπορεί να προσπαθεί να μας χωρίσει, αλλά το δικό μας “μαζί” είναι πιο δυνατό. Δεν αφήνω τίποτα να μας κλέψει αυτό που έχουμε.
Η απόσταση δεν κρατάει.
Είναι απλώς μια στιγμή, μια δοκιμασία. Και ξέρω πως, κάθε φορά που έρχεται, θα τη νικήσουμε. Γιατί αυτό που είμαστε εμείς είναι πιο μεγάλο από αυτήν. Πιο δυνατό. Πιο αληθινό.
Ποτέ δεν μένει για πολύ.
Γιατί η απόσταση δεν μπορεί να μετρήσει το δικό μας “εμείς”. Και όταν σε κοιτάξω ξανά, όταν σπάσουμε αυτή τη σιωπή, θα θυμηθώ, όπως πάντα, γιατί άξιζε να περιμένω. Γιατί εσύ είσαι αυτός που πάντα θα γυρνάω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου