Είναι το 1940. Η Ευρώπη μαστίζεται από τον πόλεμο, και ο κόσμος είναι γεμάτος αβεβαιότητες και
Αν κάποιος από το σήμερα, το 1940, μπορούσε να κοιτάξει το μέλλον και να δει το 2024, πιθανότατα θα έβλεπε έναν κόσμο τόσο διαφορετικό, που θα του φαινόταν σχεδόν φανταστικός. Μπορεί να φαντάζονταν ότι η επιστήμη θα είχε κατακτήσει απίστευτες κορυφές και ότι η τεχνολογία θα είχε εξελιχθεί με τρόπους που σήμερα μοιάζουν εξωπραγματικοί.
Αρχικά, φανταστείτε πώς θα έβλεπαν τη σύγχρονη ζωή: τα αυτοκίνητα θα μπορούσαν να κινούνται χωρίς να χρειάζονται οδηγούς, και τα αεροπλάνα να πετούν γρηγορότερα και πιο μακριά, χωρίς τον κίνδυνο του πολέμου. Μπορεί να φαντάζονταν ότι οι πόλεις του μέλλοντος θα ήταν γεμάτες με ψηλά κτίρια, το κάθε ένα από αυτά ένα ατσάλινο γιγάντιο τέρας που αγγίζει τον ουρανό. Αλλά ταυτόχρονα, οι δρόμοι θα ήταν γεμάτοι από ανθρώπους που μιλούν μια παγκόσμια γλώσσα, χωρίς να εξαρτώνται από την τεχνολογία, αλλά από την ανθρώπινη επαφή και αλληλεπίδραση.
Το 1940, η ηλεκτρική ενέργεια ήταν ήδη ορατή ως ο κινητήρας της ανάπτυξης, όμως η ιδέα ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν τις δικές τους προσωπικές "μηχανές" που θα τους επέτρεπαν να συνδέονται και να επικοινωνούν με άλλους, ακόμα και από άλλες ηπείρους, θα φαινόταν φαντασιακή. Ενδέχεται να πίστευαν πως κάτι τέτοιο θα ήταν μόνο δυνατό με τη βοήθεια του τεράστιου αριθμού ανθρώπων και μηχανών του μέλλοντος, αλλά ποτέ με την αίσθηση του προσωπικού ελέγχου που έχουμε σήμερα μέσω των κινητών τηλεφώνων και των υπολογιστών.
Ο πόλεμος που μαστίζει το 1940 ίσως να τους έκανε να δουν το μέλλον με σκεπτικισμό. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να φανούν παράξενα και απίστευτα σε ένα μέλλον γεμάτο αόρατους κινδύνους, όπως μια νέα, αόρατη απειλή: οι ψηφιακές επιθέσεις. Η ιδέα ότι ο κόσμος θα μπορούσε να "ενωθεί" κάπως, εν μέσω τέτοιων κρίσεων, θα ήταν δύσκολο να την κατανοήσουν. Κι όμως, το 2024, οι άνθρωποι δεν ζουν μόνο για το κράτος και το έθνος, αλλά και για τις κοινότητες τους στον παγκόσμιο ιστό.
Το ίδιο το μέλλον θα μπορούσε να φαντάζει μια υπερβολική ευχή για έναν κόσμο που επιθυμούσε την ειρήνη και την κοινωνική ισότητα. Αν και δεν θα μπορούσαν να δουν την πλήρη διάσταση της παγκοσμιοποίησης, ίσως να θεωρούσαν ότι το 2024 θα σήμαινε την πλήρη εξάλειψη των φτωχών και των αδικιών. Οι κοινωνίες του 2024, όμως, αν και ισχυρότερες τεχνολογικά και πλουσιότερες, θα συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τις ίδιες ανθρώπινες ανησυχίες: την αναζήτηση της ισότητας, τη μάχη με την κλιματική αλλαγή, την προσπάθεια για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη.
Αυτή η αναδρομή από το 1940 προς το 2024, με τα μάτια εκείνης της εποχής, μας θυμίζει ότι το μέλλον πάντα υπήρξε αβέβαιο, αλλά πάντα εμπεριείχε και την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Κάθε γενιά είχε τα δικά της όνειρα και προσδοκίες, και ίσως το πιο σημαντικό μάθημα είναι πως, ανεξαρτήτως των αλλαγών και των προκλήσεων, η ανθρώπινη επιθυμία για πρόοδο και για έναν καλύτερο κόσμο δεν έχει αλλάξει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου