Κανείς δεν βρίσκει τον δρόμο της αποστολής του παρά μόνο μέσα απ’ την μοναδική δική του εσωτερική φωνή..

Η ζωή είναι σκληρή λένε..
Είθισται επίσης να την παρουσιάζουν ως άδικη,
ως αδίστακτη που πάντα,
πάντα όμως βρε άνθρωπε,
οι δυσκολίες μας προκύπτουν σαν πυροβολισμοί από πολυβόλα..
Απανωτές..

Κοίταξε όμως προσεκτικά τι συμβαίνει μ’ αυτό..
Προκύπτει μια πραγματική δυσκολία..
Τις υπόλοιπες όμως τις προσκαλούμε εμείς..
Πώς;
Με την κακή μας διάθεση.
Με την κακή ανάγνωση του συμβάντος λόγω αρνητικής υπερφόρτωσης.
Λόγω συμπαντικής έλξης,
που σημαίνει ότι όταν ένας φόβος σου γίνεται εμμονή,
το σύμπαν να είσαι σίγουρος θα σας φέρνει αντιμέτωπους.

Όχι γιατί είναι σαδιστικό..
Το αντίθετο..
Γιατί προσπαθεί να μας πει το εξής:
“Εσείς ζείτε και δημιουργείτε ενώ γνωρίζετε τη ματαιότητα της φύσης σας..
Εσείς συνεχίζετε ακόμα και αν σας έχουν αφαιρέσει μέλη σώματος..
Εσείς επιμένετε να ονειρεύεστε το αύριο ενώ σας έχουν αφαιρέσει τη φύση,
τα δάση,
το νερό,
την καθαρή τροφή,
τους ανθρώπους που αγαπήσατε και φροντίσατε με τόσο κόπο,
για την ακρίβεια,
με το αίμα της ψυχής σας και όμως..

Εσείς επιμένετε να ξυπνάτε κάθε πρωί θεωρώντας αυτήν την παρωδία πολύτιμη..
Ενώ κάθε μέρα χτυπάει η καμπάνα,
εσύ πετάς τα ρούχα σου βουτώντας στην παγωμένη θάλασσα και κοιτάζεις τον ήλιο στα μάτια..
Δεν σταματάτε παρά μόνο με τον θάνατο που ακόμα κ’ εκεί δεν ξέρουμε αν συνεχίζετε..
Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από το τίποτα και το όλον..
Αυτό και μόνο καθιστά τον καθένα μας πιο πάνω απ’ την εκάστοτε δυσκολία..

Η δυσκολία είναι κατασκεύασμα ανθρώπινης σκέψης..
Αλλάζει το νόημα αν κάποιος την ονομάσει διαδικασία,
ή δοκιμασία
ή εξέλιξη,
ή προετοιμασία για κάτι ανώτερο ..
Δεν έχει σημασία..
Σημασία έχει
ότι αφού εσύ την δημιουργείς,
εσύ και την τελειώνεις..
Εσύ την σπέρνεις,
εσύ και θερίζεις τους καρπούς της..


Μην ξεχνάς ποτέ ότι ο δημιουργός του παντός και του τίποτα..
Του τυχαίου και του επί τούτου..
Του μάταιου και του νοήματος ..
Είσαι εσύ και μόνο εσύ..
Άλλωστε το “τίποτα” και τον “όλον” δημιουργούν μόνο ένα παιδί..
Τον “άτρωτο”..
Μη μασάς..
Εσύ το φτιάχνεις όλο..
Όπως και σύ μπορείς να το γκρεμίσεις όλο..

Και τέλος..
Εσύ δίνεις ψυχή σε όλο αυτό το…
Εσύ ζωντανεύεις αυτό το…
Βάλε εσύ της λέξεις..
Γίνε θεός.
Είσαι θεός..
Προχώρα..
Και κάτι τελευταίο..
Το μόνο που έχεις μέσα σ αυτήν την παρανοϊκή ύπαρξη,
είναι η εσωτερική σου φωνή..
Αυτή…

Πρόσεξε να μην την προδώσεις ποτέ..
.. Γιατί..
Γιατί όσοι άνθρωποι υπάρχουμε πάνω στη γη..
Τόσες πραγματικότητες υπάρχουν…
Δεν είναι οι άνθρωποι που μας απογοητεύουν,
είναι οι σκέψεις μας για τις πράξεις τους που μας βγάζουν εκτός εαυτού..
Οι σκέψεις τους όμως μπορεί να προκύπτουν από πολλούς λόγους..
Από πολλές τραυματικές εμπειρίες,
λάθος αναγνώσεις όπως προανέφερα..
Στο τέλος της ημέρας τους αγαπάμε ενστικτωδώς..
Γιατί η ψυχή ξέρει..

Κανείς δεν επιβιώνει με την πραγματικότητα του άλλου,
παρά μόνο με τη δική του..
Κανείς δεν βρίσκει τον δρόμο της αποστολής του παρά μόνο μέσα απ’ την μοναδική δική του εσωτερική φωνή..
Είμαστε ο καθένας ένας ολόκληρος κόσμος και αυτό είναι το μαγικό με τους ανθρώπους..
Αν χαθεί αυτό…
Το σκάφος μένει πάντα στη στεριά..
Και η ψυχή αταξίδευτη προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει χάρτες ανύπαρκτων πειρατών..
Ο μόνος τρόπος να συναντήσεις έναν αληθινό πειρατή…
Είναι να ξεκολλήσεις απ’ την ξέρα..