Είναι αχόρταγο το ταξίδι της ψυχής..

Γράφει ο Ανώνυμος

Σκέψου λίγο, να σταματούσες τον χρόνο…
Να τον γύριζες πίσω…
Να πήγαινες σε όλες εκείνες τις στιγμές που σε έκαναν ευτυχισμένο. Να τις ξαναζούσες ξανά και ξανά. Να είχες την ευκαιρία να κάνεις ένα ταξίδι που θα διάλεγες εσύ. Χωρίς σταματημό…
Θα το έκανες;
Θα τα ζούσες όλα από την αρχή; Ίσως σε επανάληψη, για όσες φορές χρειαζόταν να γεμίσει η ψυχή σου. Μέχρι να καταλάβεις…

Να καταλάβεις ότι η ψυχή μας θέλει να ταξιδεύει μέρα με τη μέρα. Θέλει να ζήσει τα πάντα. Και τα καλά και τα κακά. Εμείς δεν το καταλαβαίνουμε… Το μυαλό και η καρδιά κολλάνε πολλές φορές, κι ας μην επικοινωνούν μεταξύ τους.
Αλλά η ψυχή… Η ψυχή μας τα ζει όλα.
Και δεν θέλει επαναλήψεις… δεν θέλει μόνο ευτυχία…

Θέλει εμπειρίες… θέλει εικόνες… τα θέλει όλα! Χαρά, λύπη, ευτυχία, πόνο… ατελείωτο πόνο!
Γιατί κάθε εμπειρία την κάνει πιο δυνατή, πιο ταξιδιάρα, πιο αχόρταγη…

Ώστε όταν αφήσει το σάπιο σώμα μας, να ταξιδέψει με τσαμπουκά, όπου κι αν είναι να πάει. Να έχει μαζέψει όλα τα καλά και όλα τα άσχημα… και απελευθερωμένη από τον μάταιο τούτο κόσμο, να πάει όσο πιο μακριά μπορεί, γεμάτη από τη ζωή που έκανε σ’ αυτή τη γη…
Γι’ αυτό… πουτaνα όλα, ρε… πουτaνα όλα..