Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε ένα θλιβερό περιστατικό. Ο λόγος για τον Τζορτζ Μπάλντοκ, τον ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού και της εθνικής Ελλάδος, που έφυγε άδικα από κοντά μας, στα 31 του χρόνια. Ένα γεγονός τραγικό, λόγω της μικρής ηλικίας του θανόντος, που έγινε και σοκαριστικό όταν μαθεύτηκε ότι βρέθηκε πνιγμένος στην πισίνα του σπιτιού του.
Ακούστηκαν και ακούγονται πολλά. Υπήρξαν κάποιοι «δημοσιογράφοι» (αλλά και site) που, εκμεταλλευόμενοι τον ντόρο γύρω από το θέμα, το τράβηξαν από τα μαλλιά και είπαν πράγματα που περισσότερο προσέβαλαν την μνήμη του παιδιού, παρά ενημέρωσαν το θεατή. Ο υγιής κόσμος εναντιώθηκε σε αυτά, με το ανάλογο «κράξιμο» στα Social Media, κάτι που οδήγησε σε κατόπιν εορτής «εικονικές συγγνώμες» …
Όμως υπήρξαν, ευτυχώς, και υγιείς αντιδράσεις, που μας έκαναν να καταλάβουμε ότι υπάρχει ελπίδα σε αυτή την κοινωνία. Το πρώτο γεγονός, που συγκλόνισε τη φίλαθλη Ελλάδα, ήταν η ψυχή που κατέθεσαν στον αγωνιστικό χώρο οι συμπαίκτες του, για να φτάσουμε στην νίκη επί ενός μεγάλου αντιπάλου, της Αγγλίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα παιδιά της εθνικής μας ομάδας, στις ομιλίες πριν τον αγώνα αλλά και κατά τη διάρκεια του, δεν σταμάτησαν να δείχνουν ότι θέλουν να κερδίσουν για τον αδικοχαμένο συναθλητή τους. Σε κάθε γκολ έδειχναν τα μαύρα περιβραχιόνια που φορούσαν και κοιτούσαν ψηλά στον ουρανό, ενώ όταν έληξε το παιχνίδι οι περισσότεροι ξέσπασαν σε δάκρυα, υψώνοντας την φανέλα του άλλοτε συμπαίκτη τους. Πραγματικά, ήταν μια άκρως συγκινητική βραδιά, που η ενέργεια της έφτασε κάπου ψηλά, εκεί που βρίσκεται ο Τζόρτζ .
Το δεύτερο γεγονός, που αξίζει να σταθούμε, ήταν η υγιής αντίδραση όλων, ανεξαιρέτως, των αθλητικών σωματείων, που συμπαραστάθηκαν στο πένθος, πέρα από χρώματα και προκαταλήψεις, για τον άδικο χαμό ενός ανθρώπου-αθλητή που έχασε άδικα τη ζωή του. Ο αθλητισμός πρέπει να ενώνει και όχι να χωρίζει (απευθύνομαι στους “θερμοκέφαλους” που στήνουν ραντεβού θανάτου, για χάρη του χρώματος της ομάδας που υποστηρίζουν).
Τέλος να αναφέρω και την σπουδαία πρωτοβουλία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός για στήριξη στην οικογένεια του αδικοχαμένου παίχτη της, πράγμα που έτσι και αλλιώς όφειλε να κάνει. Σε αυτή τη χώρα ακόμη και τα αυτονόητα, όταν γίνονται, πρέπει να επιβραβεύονται .
Το συμπέρασμα είναι ότι, όσο και να σαπίζει η κοινωνία μας, πάντα θα υπάρχει ένα υγιές κομμάτι που θα αντιστέκεται, θα ζητά δικαιοσύνη, και θα ξέρει να σέβεται την ανθρώπινη ζωή!
Καλό παράδεισο Τζορτζ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου