Κι αν το δικό σου “ιδανικό” δεν συναντήθηκε ποτέ με το δικό μου;

Home/#justastoryteller/

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

ιδανικός < αρχαία ελληνική ἰδανικός < ἰδανός < αρχαία ελληνική ἰδεῖν / εἴδω
που μπορούμε να τον έχουμε ως πρότυπο, γιατί είναι άψογος ή τέλειος, χωρίς μειονεκτήματα
≈ συνώνυμα: ιδεώδης, πρότυπος, τέλειος, υποδειγματικός

Κάπως έτσι ορίζεται η λέξη “ιδανικός”.
Ιδανικός άνθρωπος, ιδανική σχέση, ιδανικός… ό,τι θες βάλε δίπλα.
Και;
Πώς γίνεται το δικό μου “τέλειο” και το δικό μου “χωρίς μειονεκτήματα” να είναι ίδιο με το δικό σου;
Πώς γίνεται εσύ κι εγώ, από άλλους κόσμους κι άλλες καταβολές και βιώματα, με άλλα παιδικά θαύματα και τραύματα, να ορίσουμε με τον ίδιο τρόπο το “ιδανικό”;
Κι αν αυτό που εσύ θεωρείς μειονέκτημα για εμένα είναι χάρισμα (και τούμπαλιν);

Και κάπως έτσι ξεκινάει ένα γαϊτανάκι δυστυχισμένων ανθρώπων και σχέσεων.
Η δική μου τελειότητα, που δεν συναντιέται και δεν τέμνεται πουθενά με την δική σου, δίνουν μάχη για να αλληλοεπιβληθούν και να χωρέσει η μια στο κουτάκι της άλλης.
Κι όσο δεν χωράει η μια τελειότητα μέσα στην άλλη, ο εγωισμός πετσοκόβει κομμάτια “έτσι επειδή”.

Άκου λοιπόν ένα μυστικό..

Δεν χρειάζεται να προσπαθείς να πείσεις κανέναν να δει τη ζωή με τα δικά σου μάτια.
Και στο τέλος, δεν θα καταφέρεις και να πείσεις κανέναν.
Μην χάσεις τον χρόνο σου, μην σπαταλήσεις την ενέργειά σου.
Κράτα στην ζωή σου τους ανθρώπους εκείνους που χωρίς προσπάθεια, χωρίς πίεση, θα μιλάτε, θα γελάτε, θα σιωπάτε, θα σοβαρεύεστε ή θα γίνεστε παιδιά, θα ονειρεύεστε ή θα οραματίζεστε και δεν θα χρειαστεί να μικρύνετε ποτέ τίποτα από ό,τι είστε για να χωρέσετε στη ζωή του άλλου.

Φρόντισε να μην χρειαστεί ποτέ να μικρύνεις τον εαυτό σου για να χωρέσεις στο “ιδανικό” του άλλου.
Να μην γίνεις ποτέ μια βολική συνθήκη, για να σε διαχειρίζεται κάποιος.. όσο κι αν αγαπάς!
Γιατί εκεί είναι το θέμα.. όταν χρειάζεται να σε μικρύνεις, όταν χρειάζεται να σε κόψεις κομματάκια για να χωρέσεις στη συνθήκη του άλλου, εσύ το κάνεις από αγάπη.
Ο άλλος, από εγωισμό και βόλεμα.
Και βασικά, φρόντισε, να μην γίνεις ποτέ “συνθήκη”.

Άλλωστε κι εκείνο το ιδανικό.. εκείνο το ξεχωριστό.. αξίζει μόνο όταν έρχεται αβίαστα, χωρίς κόπο ή προσπάθεια.
Χωρίς περικοπές ονείρων και κοπτοραπτική ευτυχίας.
Και μένει, έτσι επειδή.. κι όχι επειδή βολεύει!