Γράφει η Κική Γ.
Άνθρωποι και από τα δύο φύλα, συχνά σε γάμους χρόνων, αναζητούν διέξοδο. Θέλουν μια επιβεβαίωση ή μια ανανέωση. Έτσι, γεννιέται η διαρκής ατάκα και δικαιολογία: “Δυστυχώ στο γάμο μου και θα χωρίσω.” Ξεκινά η παράλληλη σχέση, αλλά το “θα χωρίσω” μένει αόριστο, απλά αιωρείται. Στο σπίτι όλα δείχνουν καλά κατά τα άλλα, ενώ έξω συντηρείται μια διαφορετική κατάσταση.
Στο σπίτι, ο σύζυγος ή η σύζυγος μένουν ανυποψίαστοι. Εκτός σπιτιού, όμως, ο άλλος σύντροφος ακούει την ίδια ιστορία, υπομένοντας το “παραμύθι”. Το ψέμα μεγαλώνει, όπως και η αυταπάτη. Έτσι, όλοι παραμένουν φαινομενικά “καλά”, ο καθένας στον κόσμο του.
Γιατί όμως να μην είναι η πρόθεση ξεκάθαρη από την αρχή; Θα μπορούσε να ειπωθεί απλά και άμεσα: “Θέλω μια εξωσυζυγική σχέση για να περνάω καλά και μέχρι εκεί. Δεν μπορώ ή δεν θέλω να χωρίσω. Μπορείς και θέλεις να είμαστε μαζί έτσι;”
Αντί αυτού, όμως, καταφεύγουν σε ψέματα, δικαιολογίες και δικαίωση χρόνου. Αυτές οι σχέσεις στηρίζονται σε αέρα· είναι μετέωρες και μπορεί να διαλυθούν χωρίς καν εξηγήσεις. Πώς άλλωστε να υπάρξουν εξηγήσεις, όταν όλα είναι βασισμένα σε ψέματα ή στην καψούρα του άλλου και την ανοχή του;
Στις παράλληλες σχέσεις, δεν μπορείς να έχεις αυτόν τον άνθρωπο “ολόκληρο”. Θα φεύγει και θα επιστρέφει σαν κομήτης. Θα αναβάλλει ραντεβού, θα λείπει όταν τον χρειάζεσαι και θα μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στην οικογένεια και σ’ εσένα. Η οικογένεια πάντα θα έχει προτεραιότητα, και εσύ θα συμβιβάζεσαι με τα ψιχουλάκια. Θα είσαι πάντα εκεί, διαθέσιμος, όταν εκείνος μπορεί.
Εσύ, από την πλευρά σου, θα κάνεις τον ψυχολόγο, το φίλο, τον παρηγορητή και θα φοράς μόνο την καλύτερη διάθεσή σου. Θα ακούς χωρίς να μπορείς να πεις τη γνώμη σου. Πόσο μπορείς να το αντέξεις;
Σκέψου πριν είναι πολύ αργά για εσένα και την καρδιά σου. Αξίζεις κάτι αληθινό, κάτι πραγματικά δικό σου. Μια σχέση βασισμένη στην αλήθεια και στα αμοιβαία συναισθήματα.
Τόσο απλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου