Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη
Εμπιστεύτηκες, παραδόθηκες άνευ όρων και έβαζες το χέρι σου στη φωτιά για κάποιους ανθρώπους. Τους έδωσες την ψυχή σου και τους παραχώρησες σημαντική θέση στη ζωή σου.
Και μετά τι;
Απογοήτευση. Άσχημο συναίσθημα. Θλιβερό. Ισοπεδωτικό.
Μα γιατί έπεσες τόσο έξω;
Γιατί ζύγιασες τόσο λάθος κάποια άτομα;
Μήπως επειδή ξέχασες, ότι δε σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο;
Μήπως επειδή δεν εκτιμούν όλοι στον ίδιο βαθμό;
Επειδή εσύ προσφέρεις πολλά, δε σημαίνει ότι θα κάνουν και οι άλλοι το ίδιο.
Οι προσδοκίες σου ήταν υπερβολικές. Έκανες ατυχείς επενδύσεις χωρίς καθόλου κέρδος αλλά αντίθετα με μεγάλη ζημιά. Χάσιμο ψυχικής ηρεμίας και πολύτιμου χρόνου.
Τι γίνεται λοιπόν μετά;
Όταν απογοητεύεσαι από φίλους, συγγενείς, έρωτες, γενικά από ανθρώπους που δεν το περίμενες, σκέψου αυτό.
Προσπερνάς και απομακρύνεσαι.
Ψάχνεις για ανθρώπους που θα νοιάζονται για σένα, θα σε αγαπούν και θα εκτιμούν ακόμα και τα μισά από όσα θα προσφέρεις.
Ναι. Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι. Είμαι σίγουρη ότι θα τους συναντήσεις.
Απλά κεραίες ανοιχτές και προσδοκίες όχι υπερβολικές.
Ακούς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου