Επειδή το αίσθημα ευθύνης της συντακτικής ομάδας του Luben δεν μπορούσε να μας αφήσει να απολαύσουμε τις Μπελβεντέρε και το μηνιαίο τσεκ του Σόρος με την ησυχία μας, με υπερηφάνεια σας παρουσιάζουμε τον πρώτο ανθρωπολογικό χάρτη των Ελλήνων οπαδών θαμώνων του καφενείου σε μια τυπική λιστούλα:
Ο Καφενειακός
Ο καφενειακός απαντάται σε ζεστά κλίματα σταθερής θερμοκρασίας καφενείου. Φέρει βαρύ οπλισμό, που συνήθως είναι κομπολόι, αναπτήρας, μαύρο πορτοφόλι με ψιλά, και ένα πακέτο τσιγάρα, είτε Stuyvesant μπλε, είτε Silk Cut slim που καβάτζωσε από τη γυναίκα του. Βαθύς γνώστης πασιέντζας, μουτζούρη, μπαρμπουτιού –και με PhD στο τάβλι–, κατά βάθος δεν ξέρει από μπάλα.
Παρακολουθεί όλα τα ματς, και ποντάρει επίσης όλα τα ματς χωρίς σταθερό σύστημα. Αγαπημένο του χόμπι να βρίζει παίκτες, προπονητές, φροντιστές και τους κηπουρούς του γηπέδου. Όταν δεν βρίζει, κάθεται σε μια γωνία και και σκέφτεται κατάρες για τα «κρέατα με σορτς και κάλτσες» που τον έστειλαν κουβά.
Ο Κυκλοθυμικός
Πολλοί τον μπερδεύουν με τον καφενειακό, αλλά τα είδη έχουν σαφείς διαφορές. Ο κυκλοθυμικός είναι ηλικίας 50-90+, επίσης θαμώνας καφενείου. Οι γνώσεις του από μπάλα μπορούν να συγκριθούν μόνο με τις γνώσεις της Νατάσας Παζαΐτη-Καραμανλή πάνω στην γναθοχειρουργική.
Ο κυκλοθυμικός δίνει την εντύπωση πλήρους αστάθειας. Οι ψυχολογικές του μεταστάσεις έχουν ταχύτητα 102 συναισθήματα/φάση, κι αυτό αν ακολουθεί την αγωγή του με λίθιο. Ξεκινάει συνήθως ήπια, με χαλαρό μπινελίκι μπροστά στα χάλια της ομάδας του, το οποίο μετατρέπεται σε ελαφρύ οδυρμό, και μπορεί να φτάσει σε παραληρηματικές επικλήσεις στον Κθούλου να καταπιεί ποδοσφαιριστές και τεχνικό επιτελείο.
Όπως αναφέραμε, βέβαια δεν ξέρει γρι μπάλα, οπότε εάν –κόντρα στη ροή του αγώνα– η ομάδα του σκοράρει, τα συναισθήματα αντιστρέφονται. Πανηγυρίζει σαν να μην υπάρχει αύριο, αφήνοντας άναρθρες κραυγές, εκθειάζοντας την ομάδα και το τεχνικό επιτελείο που έστελνε στα κούλακ προ ολίγων κλασμάτων του δευτερολέπτου.
Ο Επιστήμων
Δεν υπάρχουν σαφείς αναφορές εάν το συγκεκριμένο είδος έχει κάποιες γνώσεις σχετικά με τις κλωτσιές σε μια δερμάτινη σφαιρική κατασκευή, γνωστή και ως τόπι. Ο επιστήμονας είναι γενικά μια περίεργη φυσιογνωμία. Συνήθως κάθεται μόνος κοιτώντας νωχελικά κάποια αράχνη στο ταβάνι του καφενείου.
Το πρόσωπό του είναι γεμάτο βαθιές ρυτίδες. Κατά την διάρκεια του αγώνα αφήνει μικρές πνιχτές κραυγές, και επαναλαμβάνει μάντρα συμπυκνωμένης σοφίας, όπως: “Πρέπει να παίξουν ρόμβο με 2 εξτρέμ”, ή “Χρειάζονται δουλειά στα στημένα και στο τεχνητό offside” ή “Πού πας για overlap με Τόζερ και Μάλμπασα”. Άλλες φορές το παραλήρημα του εκφράζεται ως αλληλουχίες αριθμών Fibonacci, και μουρμουρίζει επαναλαμβανόμενα 4-5-1-1. Κι ας βγαίνουν 12 παίκτες στο σύστημα αυτό. Ποιος θα το προσέξει άλλωστε;
Ο Σωτηρακόπουλος
Μακράν το χειρότερο και πιο εκνευριστικό είδος. Ο Σωτηρακόπουλος είναι λες και κατάπιε το Wikipedia και το αρχείο της «Αθλητικής Κυριακής».
Όσο το ματς παίζεται, θα θυμηθεί εκείνο το γκολ του Κρόιφ στον τελικό του 1977, θα δώσει πληροφορίες σχετικά με τον πατέρα του ποδοσφαιριστή που πέρασε από το πλάνο, και νοσταλγικά θα αναπολήσει τη μαγική και φινετσάτη φυσιογνωμία ενός παντελώς άγνωστου ποδοσφαιριστή από το βόρειο Ουζμπεκιστάν, που ποτέ δεν έκανε την καριέρα που όλοι περίμεναν, γιατί μετά τον τραυματισμό του αποφάσισε να αφοσιωθεί στη μεγάλη του αγάπη, τα μαθηματικά, και ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα στην Τασκένδη.
Πάρε το συμπληρωμένο άλμπουμ της Πανίνι που έχεις από το Μουντιάλ του ‘98, και βάλ’ το εκεί που ξέρεις. Γνώμη μας πάντα, έτσι;
Ο παλαιοημερολογίτης
To συγκεκριμένο είδος είναι μεγάλης ηλικίας και απαντάται σε υψίπεδα καφενείων αστικών κέντρων. Είναι ένα εγωιστικό γουρούνι που δεν ξέρει να εκτιμάει αυτό που βλέπει, και υποβαθμίζει την κουβέντα και το θέαμα, σαν να πρόκειται για μια καθημερινή συνήθεια.
Ο παλιοημερολογίτης στερείται γούστου και αισθητικής, και είναι βαθιά τοπικιστής. Βλέπει, λόγου χάρη, τον Μέσι να αδειάζει μια όμαδα, να περνάει πίσω από το τέρμα και να σκοράρει με ανάποδο ψαλίδι. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα εκθείαζε το θαύμα της φύσης, όχι όμως ο παλαιοημερολογίτης. Αυτός θα πάρει μια έκφραση απάθειας και θα πει το αμίμητο: «Ντάξ, καλό ήταν, αλλά ο Κουτσιανικούλης τα διπλάσια θα κανε αν δεν τον έκαιγε ο Σάντος».
Αυτός ο τρωγλοδύτης, ο υβριστής της ανθρώπινης φυλής, δεν δείχνει κανένα έλεος. Όσο εν τω μεταξύ βλέπει ότι τσιμπάς στην προπαγάνδα του, αραδιάζει ονόματα με ρυθμό μυδραλιοβόλου: Λοσάντα, Βαμβακούλας, Μαύρος, Ρότσα, Σαργκάνης – και άμα τον αφήσεις θα μιλάει μέχρι του χρόνου.
Ο Χούλιγκαν
Ο χούλιγκαν είναι αρκετά φανατικός με μια ομάδα ώστε να την υποστηρίζει με κόλλημα, και αρκετά φλώρος ώστε να μην πηγαίνει γήπεδο. Κάθεται φάτσα-φόρα μπροστά στην τηλεόραση, τσακώνεται με άλλους χούλιγκαν αντίπαλων ομάδων, δοξάζει και δοξάζεται με κάθε μπαλιά, κάθε διεκδίκηση, κάθε πλάνο στην κερκίδα των φανατικών.
Δημόσιος υπάλληλος ή συνταξιούχος, μανουριάζει εύκολα, αλλά μένει μόνο στα λόγια. Η εξάρτησή του περιλαμβάνει κασκόλ, μπρελόκ, καπέλο, κόρνα, μπουφάν στο χρώμα της ομάδας του. Διαβάζει Γαύρο, Πράσινη ή Σπορ του Βορρά, και το ΝΟΚΙΑ που έχει παίζει τον ύμνο της ομάδας σε ένταση 138 desibel.
Απαντάται σε συνοικιακά καφέ, και σε φιλικά σπίτια να αλλάζει επίμονα το Milan-Juve για να δει ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ -ΠΑΟ που ξεκινά ακριβώς την ίδια ώρα.
Ο Guest
Είναι ο φουκαράς με τα γυαλάκια και το στενό τζιν που κάθεται ανάμεσα σε μια μεγάλη αντροπαρέα. Τον τράβηξαν να δει το ματς και κατά βάθος θα προτιμούσε να αυτοευνουχιστεί και να κρεμάσει το αποκομμένο μόριο του σαν λαγοπόδαρο στον καθρέφτη του Hunday Getz που οδηγεί.
Προσπαθεί να οικειοποιηθεί ανεπιτυχώς την συμπεριφορά της αγέλης, επαναλαμβάνοντας ορολογία που αδυνατεί να καταλάβει, με αποτέλεσμα να ακούγεται σαν μια μακρόσυρτη ηχώ κάποιας σπαραξικάρδιας αρχαίας τραγωδίας.
Πω ρε μαλάκά είναι offside.
…side
Δώσε τη μπάλα στο σεντερ μπακ, ρε.
… μπακ, ρε.
Λυπηρή ιστορία, ποιος ξέρει τι σταυρό κουβαλάει. Βάλτε του κάνα ντοκιμαντέρ στο ημίχρονο τουλάχιστον, τόσα κανάλια έχει η Nova και ο OTE.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου