Image by 愚木混株 Cdd20 from Pixabay Γράφει η Κυριακή Κωνσταντινίδου,
Μια μέρα κάποιος περνώντας μπροστά από ένα σπίτι είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα σε μια πολυθρόνα και τον άντρα της να κάθεται δίπλα της με την εφημερίδα στο χέρι. Ο σκύλος ήταν ξαπλωμένος στη βεράντα ανάμεσα στους δύο τους με ένα βλέμμα παραπονεμένο.
Όταν ο άντρας πλησίασε, άκουσε τον σκύλο να γκρινιάζει σαν να πονούσε. Δεν είπε κάτι απλά αναρωτήθηκε το γιατί.
Την επόμενη μέρα πέρασε ξανά από εκεί. Είδε ξανά το ηλικιωμένο ζευγάρι και τον σκύλο. Το σκηνικό δεν είχε αλλάξει. Όλα ήταν ίδια με την προηγούμενη μέρα και ο σκύλος είχε την ίδια γκρίνια.
Ο άντρας ενδιαφέρθηκε πολύ για την αιτία του ουρλιαχτού και αποφάσισε ότι αν το σκηνικό δεν άλλαζε την επόμενη μέρα, θα ρωτούσε τη γριά ή τον γέρο για τον σκύλο.
Την τρίτη μέρα είδε το ίδιο σκηνικό: η γυναίκα κάθεται στην πολυθρόνα, ο σύζυγος να διαβάζει εφημερίδα και ο σκύλος ανάμεσά τους που συνέχιζε να παραπονιέται.
– Με συγχωρείται, είπε ο άντρας στη γριά, γιατί ο σκύλος σας γκρινιάζει πάντα τόσο πολύ;
– Γιατί είναι ξαπλωμένος σε ένα καρφί, απάντησε η γριά. Μπερδεμένος από αυτή την απάντηση, ο άντρας ρώτησε:
– Αν ο σκύλος είναι ξαπλωμένος σε ένα καρφί και πονάει, γιατί δεν σηκώνεται;
Η γριά χαμογέλασε:
– Γιατί πονάει αρκετά να παραπονιέται αλλά όχι τόσο για να κάνει τον σκύλο να κουνηθεί από τη θέση του.
Όσοι θέλουν αναζητούν ευκαιρίες, όσοι δεν θέλουν αναζητούν λόγους.
Συχνά δεν είμαστε έτοιμοι να κουνήσουμε τον πισινό μας ακόμα κι αν καθόμαστε σε ένα κοφτερό καρφί, γιατί δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε συνήθειες και τρόπους σκέψης, συμπεριφορές και κοσμοθεωρίες παγιωμένες εδώ και 10ετίες, για να αποδεχτούμε το νέο, που είναι ήδη εδώ.
Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να αποφύγουμε αυτό που επί του παρόντος δεν θέλουμε: Είτε ευκαιρίες είτε οτιδήποτε θέλουμε ή χρειαζόμαστε.
Όμως η ΦΥΣΙΚΗ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ έχει άλλα σχέδια και δεν την νοιάζει αν είμαστε έτοιμοι ή όχι.
Μπροστά στα μάτια μας ξεδιπλώνει τη νέα πραγματικότητα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, δημιουργώντας καταστάσεις, ζορίζοντας και πιέζοντας.
Έχουμε γίνει πολύ αδρανείς και πίσω από αυτό δεν υπάρχει έλλειψη ετοιμότητας, αλλά φόβος και έλλειψη θέλησης να κάνουμε κάτι.
Ο καθένας ήρθε στον κόσμο για έναν σκοπό, έχει ένα έργο, μια αποστολή.
Είτε είμαστε έτοιμοι είτε όχι, είναι απλά αδύνατο να μην ακολουθήσουμε τον δικό μας δρόμο, να μην κάνουμε αυτό που γεννηθήκαμε να κάνουμε στην Γη.
Η δύναμή μας δεν θα εκδηλωθεί μέχρι να το θελήσουμε πραγματικά. Υπάρχει μια μέρα και μια ώρα για την έναρξη της εκδήλωσης της δύναμης κάποιου αλλά όλες αυτές οι ώρες είναι μόνο στο δικό μας κεφάλι. Η δύναμή μας θα εκδηλωθεί μόνο όταν είμαστε πραγματικά έτοιμοι για αυτήν την εκδήλωση.
Η επίγνωση μπορεί να έρθει με τον πιο απροσδόκητο τρόπο…
∞ Κάθε μέρα, το πουλί έβρισκε καταφύγιο στα κλαδιά ενός ξερού δέντρου που στεκόταν στη μέση μιας απέραντης και άψυχης ερήμου. Μια μέρα ένας τυφώνας χτύπησε και ξερίζωσε το δέντρο.
Το φτωχό πουλί χρειάστηκε να πετάξει εκατοντάδες χιλιόμετρα αναζητώντας καταφύγιο μέχρι που τελικά έφτασε σε έναν κήπο με λουλούδια όπου το καθαρό νερό έβγαζε φυσαλίδες και τα φρούτα που κρέμονταν από τα δέντρα μύριζαν ευωδιαστά.
Αν το ξερό δέντρο είχε επιβιώσει, τίποτα δεν θα ανάγκαζε το πουλί να εγκαταλείψει τη θέση του.∞
Ένα πουλί που κάθεται σε ένα δέντρο δεν φοβάται ποτέ ότι θα σπάσει ο κορμός του γιατί δεν εμπιστεύεται το κλαδί αλλά τα δικά του φτερά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου