Συγγνώμη που σε τρόμαξε ο έρωτας που είχα να σου δώσω.

Γράφει η Μαρία Κυπραίου

Η απουσία σου με γέμισε φόβο. Ήξερα πως θα έφευγες αλλά δεν ήμουν προετοιμασμένη για αυτό. Κατάλαβες την αδυναμία μου. Ναι, δεν μπορούσα χωρίς εσένα, δεν φανταζόμουν τη ζωή μου χωρίς εσένα. Ένιωθα πληρότητα στην αγκαλιά σου μα έκανα λάθος. Και εσύ, φρόντισες να μου το δείξεις με το χειρότερο τρόπο.
Ένιωσες φαίνεται πως ήμουν εξαρτημένη από εσένα και το έβαλες στα πόδια. Κι όμως, δεν έκανα κάτι κακό. Απλά σε ήθελα στη ζωή μου παραπάνω από όσο μπορούσες να φανταστείς και εσύ τρόμαξες και το έβαλες στα πόδια.
Με απογοήτευσες αγάπη μου, πολύ!
Τώρα μέσα στα χαλάσματα πρέπει ξανά να βρω την εσωτερική μου γαλήνη, την ηρεμία για να πάω ένα βήμα παραπάνω. Πρέπει να μάθω την αγάπη προς τον πληγωμένο μου εαυτό.
Με υπομονή και αγάπη κλείνουν οι πληγές και εσύ μου άφησες πολλές ανοιχτές, αλλά θα τα καταφέρω.
Σε αγαπάω, ακούς; αλλά θα τα καταφέρω χωρίς εσένα. Στο υπόσχομαι αγάπη μου.
Συγγνώμη που σε τρόμαξε ο έρωτας που είχα να σου δώσω.