Γράφει η Γεώρα
Και ίσως όταν αποφασίσεις να τρέξεις κοντά της, εκείνη να έχει φύγει μακριά.
Γιατί της έδωσες λάθος μηνύματα, γιατί παρ’όλο που σε είχε επιλέξει, εσύ έλεγες πως δεν της αξίζεις, γιατί παρ’όλο που νοιαζόσουν για εκείνη αποφάσισες να είσαι ψυχρός μαζί της και να μην κάνεις το βήμα γιατί φοβόσουν – διότι είχες πληγωθεί στο παρελθόν – αν και είχες καταλάβει πως εκείνη διέφερε από όσες είχες γνωρίσει μέχρι τώρα!
Ίσως ποτέ να μην προλάβεις να της πεις, πως έχεις ονειρευτεί να κάνεις οικογένεια μαζί της.
Ίσως ποτέ να μην προλάβεις να της εκμυστηρευτείς πως λιώνεις μόνο που την κοιτάς.
Πως κατάφερε να αγγίξει εκείνο το κουτάκι που το είχες κρύψει τόσο καλά μέσα σου, που πίστευες πως είχε εξαφανιστεί για πάντα, εκείνο που έχει μέσα αγάπη, νοιάξιμο, φροντίδα και στοργή.
Ανόητε, ίσως να μην προλάβεις να γευτείς ξανά τη γεύση των χειλιών της, να μην ηχήσει το γέλιο της στο χώρο, να μην δεις το χαμόγελό της να σε χαιρετά.
Ανόητε, τι στέκεσαι; Φεύγει ο έρωτας και ‘συ βουλιάζεις!
Τρέξε να προλάβεις. Να την προλάβεις!
Γιατί οι έρωτες που χάνονται δύσκολα συναντιούνται πάλι! Όσο αφήνεις τον χρόνο να περνά, τόσο χάνεις και εκείνη, γιατί την έκανες να πιστέψει πως δεν την αγαπάς!
Τρέξε ανόητε. Τρέξε και κλείσε την στην αγκαλιά σου. Τρέξε και μην την αφήσεις ποτέ ξανά να φύγει μακριά σου.
Δύσκολα βρίσκεις ανθρώπους να ταιριάζουν τόσο πολύ. Σαν ένα τέλειο κούμπωμα. Φίλοι και εραστές, να είναι ένα.
Ανόητε, τρέξε, ίσως να μην την ξανά δεις ποτέ. Τρέξε να της πεις εκείνα τα ελάχιστα, εκείνα τα σημαντικά. Τρέξε να της πεις πως την αγαπάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου