Είναι το κορίτσι του, τρία μέτρα όμορφου όπως τον χαρακτηρίζει, Μιχάλη Λεβεντογιάννη, η δαιμόνια ‘Aννα Ροδίτη (πλην άτυχη) δικηγόρος της σειράς «Παγιδευμένοι», η ηθοποιός που έγινε talk of the town τη φετινή τηλεοπτική σεζόν. Το κορίτσι που ονειρεύεται ακόμη πως κάποια στιγμή θα γίνει επαγγελματίας ντράμερ και γνωρίζει να παίζει τόσα μουσικά όργανα που σε ένα άλλο επαγγελματικό σύμπαν θα μπορούσε να είναι εξαιρετική μουσικός.
Η Μάρθα Λαμπίρη Φεντόρουφ προτίμησε να γίνει ηθοποιός σχεδόν από τύχη. Και μοιάζει σα να κέρδισε τον πρώτο αριθμό του λαχείου, γιατί μετά από 120 άλλες συνυποψήφιες που βρέθηκαν να κάνουν οντισιόν για να γίνουν η Άννα Ροδίτη στη σειρά «Παγιδευμένοι» εκείνη ήταν η εκλεκτή για να γίνει πρωταγωνίστρια σε μία νύχτα και το πιο πολυσυζητημένο τηλεοπτικό πρόσωπο.
Μπορεί οικογενειακώς να περνά από φουρτούνες και αμφισβητήσεις, αλλά στην δική της ζωή υπάρχει αγάπη, με τη μισή της καρδιά να ανήκει στην Πολωνία από όπου κατάγεται η μητέρα της και η υπόλοιπη στο λιμάνι, ως βέρα Πειραιώτισσα όπως ο παππούς της.
Κορίτσι του κόσμου, η Η Μάρθα Λαμπίρη, πολίτης του Λονδίνου για ένα διάστημα, εκεί όπου ήρθε αντιμέτωπη με τις δυσκολίες μίας γυναίκας της σύγχρονης Ευρώπης που γίνεται η ηρωίδα της καθημερινότητας.
Η Μάρθα Λαμπίρη Φεντόρουφ αποκαλύπτει στο Queen.gr τη ζωή
Μικρή, πίστευες στους ήρωες;
Πολύ και είχα αρκετούς ως αγαπημένους. Θυμάμαι διάβαζα συνέχεια τις περιπέτειες του Δον Κιχώτη. Τρελαινόμουν για την Κάντι Κάντι, την Τοσοδούλα, τον Μπόλεκ και τον Λόλεκ. Είχα πολλές βιντεοκασέτες με επεισόδια από αυτά.
Σαν ένα παραμύθι μοιάζει και η γνωριμία της μητέρας σου και του πατέρα σου;
Θα μπορούσε να το πει κανείς πως έμοιαζε με παραμύθι. Η μαμά μου σπούδαζε Αρχαιολογία στην Πολωνία, γνώρισε τον πατέρα μου σε ένα ταξίδι της εδώ, ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και αποφάσισε πια να μείνει εδώ.
Ήταν δύσκολο ή εύκολο να μιλάς και να γράφεις και στις δύο γλώσσες;
Δεν είχα μέτρο σύγκρισης για να σου πω αν ήταν εύκολο. Έγινε πολύ φυσικά γιατί μάθαινα ταυτόχρονα και τις δύο γλώσσες από μωρό, αν και ως παιδί άργησα να μιλήσω. Μετά όμως πήρα φόρα και στις δύο γλώσσες. Στα πρώτα ταξίδια που έκανα στην Πολωνία για να δω την οικογένεια της μαμάς μου, χρειαζόμουν κάποιες μέρες για να προσαρμοστώ, γιατί δεν έμενα εκεί και πολλές εκφράσεις είτε δεν τις καταλάβαινα, είτε δεν μπορούσα να τις πω. Πάλευα με μισά αγγλικά και μισά πολωνικά να μιλήσω.
Είσαι δεμένη μαζί τους;
Ναι, πολύ, γιατί το μεγαλύτερο κομμάτι της οικογένειας μου είναι εκεί. Δεν πρόλαβα να γνωρίσω τον Έλληνα παππού μου. Αν και όλοι μα όλοι στην οικογένεια λένε όμως, ότι είμαι «Θανασάκης», του μοιάζω πολύ σε εμφάνιση, σε χαρακτήρα και σε συμπεριφορά. Με έναν τρόπο ήταν καλλιτέχνης γιατί είχε το πρώτο φωτογραφείο στον Πειραιά. Έχω ακούσει τόσες όμορφες ιστορίες να λένε για εκείνον.
Τι σε τράβηξε στην τέχνη;
Αυθόρμητα έγιναν όλα. Από 3 χρονών έκανα μπαλέτο, έκανα μαθήματα πιάνου και μετά πήγα στο Μουσικό Γυμνάσιο όπου εκεί πια ασχολήθηκα με 5 συνολικά μουσικά όργανα, παράλληλα με την χορωδία και τα ατομικά μαθήματα στο τραγούδι.
Κάποια στιγμή είχα ένα μεγάλο όνειρο, το να φύγω να πάω στη Χαβάη και να σπουδάσω ντραμς στο κορυφαίο Πανεπιστήμιο του Berkeley.
Αντί για ντράμερ ή μουσικός έγινες ηθοποιός…
Αποφάσισα για να έχω παραπάνω ώρες για χορό, να φύγω από το Μουσικό σχολείο και να πάω σε Γενικό Λύκειο. Ήξερα όμως ότι δεν θα γίνω μπαλαρίνα. Πες ότι συνωμότησε το σύμπαν ή ήταν σύμπτωση, αλλά με το που άλλαξα το σχολείο, άρχισε να με ενδιαφέρει η υποκριτική. Σε ένα ταξίδι στο Λονδίνο, ένας θείος μου που έμενε στην πόλη με πήγε ένα βράδυ στο θέατρο για να δούμε μιούζικαλ. Τότε έπαθα σοκ.
Έβλεπα τους ηθοποιούς πάνω στην σκηνή και έλεγα: «Μα, αυτοί κάνουν ότι εγώ αγαπάω». Στο Λύκειο μπήκα σε μία θεατρική ομάδα και κατάλαβα πια ότι αυτό θέλω μόνο στη ζωή μου.
Το είπα στην δασκάλα μου η οποία δεν πήγε να μου χαϊδεψει τα αυτιά. Με δοκίμαζε για να δει αν πραγματικά το ήθελα πολύ.
Μετά τις σπουδές στην δραματική έφυγες για το Λονδίνο;
Ναι, αλλά όχι απαραίτητα με την προοπτική να μείνω για πάντα εκεί. Έφυγα γιατί ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο, δε με χώραγε ο τόπος εδώ.
Τα κατάφερες οικονομικά;
Έκανα πολλές δουλειές και όχι μόνο καλλιτεχνικές με κάποιες συμμετοχές σε ταινίες. Να φανταστείς ότι λίγο πριν έρθω για την οντισιόν των Παγιδευμένων στην Αθήνα, δούλευα σε ένα παιδικό θέατρο, ήμουν ταξιθέτρια, καθάριζα το θέατρο, και τις τουαλέτες. Έκανα τα πάντα.
Σε τιμά που το λές…
Αποκαλυπτική η συνέντευξη με τη Μάρθα Λαμπίρη: “Είναι η αλήθεια. Γιατί να το κρύψω;”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου