Stratos Vardakis
"Αγαπώ τον τόπο μου. Αλλά πλέον, φοβάμαι για το αύριο."
Δεν γράφω για να κάνω πολιτική αντιπαράθεση. Γράφω ως Έλληνας πολίτης που αγαπάει τον τόπο του, αλλά που κάθε μέρα ξυπνάει με ένα μόνιμο κόμπο στο στομάχι: Την ανασφάλεια.
Κοιτάζω γύρω μου και αναρωτιέμαι: Πού βαδίζουμε; Υπάρχει πάτος;
Η καθημερινότητα έγινε επιβίωση: Η ακρίβεια έχει γίνει θηλιά στο λαιμό μας. Το σούπερ μάρκετ, τα βασικά αγαθά, έχουν γίνει είδη πολυτελείας. Δουλεύουμε για να καλύψουμε τα απολύτως απαραίτητα και πάλι δεν φτάνουν.
Το ενεργειακό παράδοξο: Γεμίσαμε βουνά και θάλασσες με ανεμογεννήτριες στο όνομα της "φθηνής ενέργειας". Το αποτέλεσμα; Πληρώνουμε το ρεύμα χρυσάφι για να πλουτίζουν ελάχιστοι επιτήδειοι με τις πλάτες των υπευθύνων.
Έλλειψη Κράτους Δικαίου & Ασφάλειας: Από την εθνική τραγωδία των Τεμπών που ζητά δικαίωση, μέχρι τα σκάνδαλα τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ και τους χρηματισμούς. Από τη βία και τα μαχαιρώματα στα σχολεία μας, μέχρι την αίσθηση ότι ο νόμος δεν ισχύει για όλους.
Η απόλυτη ατιμωρησία: Το χειρότερο δεν είναι τα λάθη, αλλά η βεβαιότητα ότι κανείς υψηλά ιστάμενος δεν τιμωρείται ποτέ. Χάθηκε ο σεβασμός προς τον πολίτη.
Νιώθω βαθιά ανασφάλεια για το αύριο. Όχι μόνο το δικό μου, αλλά και του τόπου.
Αν ήμουν σε άλλη ηλικία, ίσως να είχα φύγει. Όχι επειδή δεν αγαπώ την Ελλάδα, αλλά επειδή νιώθω ότι η χώρα μου σταμάτησε να με σέβεται και να με προστατεύει. Τώρα μένω εδώ, και βλέπω τον τόπο που αγαπώ να βουλιάζει στην αβεβαιότητα και την παρακμή.
Κρίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου