Διψούσαμε αυτή την επαφή από καιρό. Κι ας ήταν ένα άγγιγμα μονάχα. Στον κόσμο δεν υπάρχει πιο πικρό, απ’ την ιδέα ότι δε με θέλεις τάχα. Στα μάτια μας γραμμένες χίλιες λέξεις, μα το στόμα μένει μόνο να σιωπά. Κι αν μείναν σφαλισμένες για να αντέξεις, εγώ νιώθω τη ψυχή μου να σκορπά.
Βρέχεις τα χείλη σου. Δε θες να καταλάβω πως μέσα σου για μένα αιμορραγείς. Κλείνω τα μάτια μου και θέλω να προλάβω το δάκρυ που θα τρέξει να μη δεις.
Σε θέλω και με θέλεις, είναι αλήθεια. Και αυτό μας βασανίζει και τους δυο. Και αν η τόλμη μετετράπη σε δειλία, αυτή η κατάρα μας στοιχειώνει το μυαλό.
Έλα κοντά μου, μη φοβάσαι. Σ’αγαπάω. Θα γίνω φάρος που σου φωτίζει τη ζωή. Κι αν έρθουν μπόρες και δεν ξέρω πού να πάω, να με αγαπάς και όλα θα φτιάχνουν στη στιγμή.
Έλα κοντά μου, μη φοβάσαι. Σ’αγαπάω. Θα γίνω φάρος που σου φωτίζει τη ζωή. Κι αν έρθουν μπόρες και δεν ξέρω πού να πάω, να με αγαπάς και όλα θα φτιάχνουν στη στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου