Με μία απάντηση μόλις τεσσάρων λέξεων βάζετε στη θέση του ένα άτομο για ένα αγενές σχόλιο του προς εσάς.

Μην του απαντήσετε όμως με μία εξίσου καυστική ατάκα, γιατί αυτό δεν είναι τελικά η καλύτερη απάντηση. Κρατήστε λοιπόν το επίπεδο σας και μείνετε ψύχραιμοι χωρίς φασαρία ή ιδιαίτερη προσπάθεια λέγοντας του:

«Το εννοείς όντως αυτό;»

Μπορείς να ρωτήσεις με ειλικρινή απορία, ειρωνεία, υψωμένο φρύδι ή εντελώς ουδέτερα. Δεν έχει σημασία πώς — η φράση αυτή είναι αφοπλιστική, ήρεμη και πολύ πιο δυνατή απ’ ό,τι δείχνει.
Όταν ρωτάς κάποιον αν εννοούσε στ’ αλήθεια αυτό που μόλις είπε, κάνεις ταυτόχρονα δύο πράγματα:

Πρώτον, του δίνεις χώρο να αναθεωρήσει. Πολλά αγενή σχόλια δεν είναι προμελετημένα ή κακοπροαίρετα — βγαίνουν αυθόρμητα, χωρίς σκέψη.
Αντί να αμυνθείς, απαντάς με περιέργεια. Γίνεσαι καθρέφτης. Και πολλές φορές αυτό αρκεί για να κάνει τον άλλο να το μαζέψει.

Δεύτερον, αλλάζει η ισορροπία. Δεν βρίσκεσαι σε θέση άμυνας. Δεν αντιδράς με ένταση, δεν ανεβάζεις τους τόνους. Του επιστρέφεις την ευθύνη.
*** Δεν «νικάμε», απλώς θέτουμε τα όριά μας
*** Δεν προσπαθείς να εκθέσεις ή να μειώσεις κανέναν. Το ζητούμενο είναι να βάλεις όρια με αξιοπρέπεια. Κι όταν πετύχει, ανοίγει ο δρόμος για να γίνει ένα βήμα πίσω, να ζητηθεί συγγνώμη ή να ξεκαθαριστούν οι προθέσεις – επειδή, όπως είπαμε και πιο πάνω, τις περισσότερες φορές ο άλλος δεν έχει κακή πρόθεση.

Τέλος, δεν χρειάζεται να απαντάμε πάντα. Κάποιες φορές, το πιο σοφό είναι να το αφήνουμε να περάσει. Οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι, απορροφημένοι, πιεσμένοι. Ένα άκομψο σχόλιο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν σε σέβονται.
Αν όμως νιώσεις την ανάγκη να απαντήσεις — με ηρεμία, αλλά καθαρότητα — αυτή η σύντομη φράση μπορεί να γίνει η νέα σου λύση
Και το καλύτερο; Δεν διαλύει τις σχέσεις. Αντί να κρατάς μούτρα ή να βάζεις κάποιον στη λίστα των «εχθρών», του δίνεις μια ευκαιρία να επανορθώσει.