Tο μύνημα της ημέρας

Όταν δεν μπορούμε να ξεσπάσουμε εκεί που πονάμε, ξεσπάμε εκεί που αγαπάμε (και μας ανέχονται)

Τρίτη 3 Ιουνίου 2025

Σε σένα που επιμαίνεις να συναντηθούμε---Μαρίζα Τσιτμή-





Πρόβαλες ξαφνικά από παλιά ρωγμή του χρόνου, και ζητάς σώνει και καλά να συναντηθούμε. Δεν αντέχω να γυρίσω πίσω στο χθες, γι αυτό μην έρθεις. Έρχεσαι σκιά από το παρελθόν για να ζωντανέψεις στοιχειωμένα όνειρα που γίναν μια χούφτα στάχτη και σκόρπισαν στους πέντε ανέμους. 

Μην έρθεις.....Το αναπάντεχο τηλεφώνημά σου με αναστάτωσε, η φωνή σου με ταξίδεψε σε χρόνια και ημέρες, που πήρε για πάντα μαζί του ο χρόνος...Άγγιξες ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου, ακούμπησες πάνω στις πληγές μου που ακόμα είναι ανοιχτές, θέλεις σώνει και καλά να βρεθούμε, ζητώντας επίμονα ότι πρέπει να μιλήσουμε...

Μην έρθεις. Μην έρθεις γιατί θα μου ξυπνήσεις αναμνήσεις που δεν θέλω να θυμάμαι. Θύμησες που πονούν, δεν τις αντέχω, κι ούτε λόγια απ' τα σκουριασμένα συρτάρια του χρόνου δεν θέλω. Μην επιμένεις, συνάντηση με στοιχειωμένο όνειρο δεν θα το αντέξω...

Δεν θέλω να συναντηθούμε ξέχασέ με.. Δεν ξέρω ακόμη κι αν θα σε γνωρίσω... δεν είμαι αυτή που θυμάσαι, εκείνη που γνώρισες δεν υπάρχει, τώρα είμαι μια άλλη ... Μην έρθεις....

Απ' όλα μπορείς να σωθείς εκτός από τη νοσταλγία σου για κάτι πολύ μακρινό που σε πονά, και που κάνει άκαιρα την εμφάνισή του...



Μαρίζα Τσιτμή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου