Η επιστροφή του χελιδονιού – Ενα σιωπηλό θαύμα που επαναλαμβάνεται κάθε άνοιξη Χωρίς GPS. Χωρίς χάρτες. Μόνο μνήμη και καρδιά.

 

Μετά από μήνες στον ουρανό, διασχίζοντας ωκεανούς, ερήμους και ηπείρους, το χελιδόνι επιστρέφει. Και όχι οπουδήποτε…αλλά στην ίδια φωλιά.

Η ίδια παλιά στο δοκάρι οροφής. Η ίδια ήσυχη γωνία. Στο ίδιο μέρος όπου κάποτε ξεκίνησε η ζωή.

Αυτό δεν είναι μόνο ένστικτο. Είναι πίστη.

Με λάσπη, γρασίδι, και υπομονή, το χελιδόνι επισκευάζει ο,τι φόρεσε ο χρόνος. Το ετοιμάζω για άλλη μια φορά — για ζωή, για μουσική, για πτήση.

Οι επιστήμονες το αποκαλούν μετανάστευση.

Πετούν πάνω από 10.000 χιλιόμετρα, μέσω καταιγίδας και ανέμου κι όμως δεν ξεχνούν ποτέ που είναι το “σπίτι”.

Ακόμα και αν χαθεί η φωλιά, φτιάχνουν άλλη μια κοντά.

Γιατί για τα χελιδόνια, το σπίτι δεν είναι μέρος, είναι μια ανάμνηση.

Σε πολλούς πολιτισμούς, αποτελούν σύμβολα ελπίδας, ανανέωσης και αγάπης.

Στη Ρουμανία οι φωλιές τους προστατεύονται από το νόμο.

Το να βλάψεις κάποιον είναι να διαταράξεις την αρμονία μεταξύ γης και πνεύματος.

Μας διδάσκουν μια ήσυχη αλήθεια: Ότι ανεξάρτητα από το πόσο μακριά πάμε στη ζωή,

πάντα λαχταράμε το μέρος όπου κάποτε νιώθαμε ασφαλείς, όπου οι καρδιές μας ήταν γεμάτες, όπου ανήκαμε.

Το χελιδόνι δεν επιστρέφει απλά.

Θυμάται.

Και σε αυτή την ανάμνηση… βρίσκουμε τους εαυτούς μας.

ΥΓ: Μην πειράζετε τις φωλιές τους. Καθαρίστε την ψυχή σας. Το μπαλκόνι δεν πειράζει νάναι με λίγη σκόνη.

Kείμενο: Λίνα Χαλικιά

Νίκος  Βητσόπουλος