Δεν θα μειώσω το «είμαι» μου για να χωρέσεις στο λίγο σου

Γράφει η Έλενα Δημάκη

Μου ζήτησες να είμαι λιγότερη.
Λιγότερη ένταση. Λιγότερη αλήθεια. Λιγότερη ανάγκη.
Να μην απαιτώ, να μην νιώθω πολύ, να μην λέω δυνατά αυτά που καίνε.
Να σωπάσω για να μη σε ταράζω.

Μα εγώ δεν γεννήθηκα για να χωράω σε κουτάκια.
Δεν έμαθα να κρύβω την ψυχή μου για να μη σε τρομάξω.
Δεν θα μικρύνω για να σε βολέψω.
Δεν θα στρογγυλέψω τις γωνίες μου για να μην κοπείς.
Γιατί όποιος αγαπάει, δεν ζητάει λιγότερο. Ζητάει ειλικρινά.

Και να σου πω και κάτι;
Αν αυτό που είμαι, σου πέφτει βαρύ, τότε δεν ήμουν ποτέ για σένα.
Αν το φως μου σε τυφλώνει, κλείσε τα μάτια σου. Μην προσπαθείς να το σβήσεις.
Αν η παρουσία μου σε στριμώχνει, ίσως να μην είχες ποτέ χώρο για κάτι αληθινό.

Δεν θα ζητήσω συγγνώμη που είμαι “πολύ”.
Γιατί αυτό το “πολύ” είναι που με έσωσε.
Είναι η δύναμη, η ευαισθησία, η φλόγα που κουβαλάω.

Όποιος δεν αντέχει μια γυναίκα που ξέρει ποια είναι,
δεν αντέχει την αγάπη όπως πρέπει να είναι.
Κι εγώ δεν γεννήθηκα για να χωράω στα λίγα.
Γεννήθηκα να με αγαπούν στο όλο μου.