Κωνσταντίνος Βρεττός
Ίσως ακούγεται κλισέ, αλλά πότε θα μιλήσουμε σοβαρά για το τι πραγματικά συμβαίνει στο TikTok;
Είναι πλέον πολύ δύσκολο να αποφύγεις το TikTok και τον παράξενο κόσμο που ανοίγεται μπροστά στα μάτια σου με ένα απλό πάτημα στην οθόνη του κινητού.
Όσο κι αν προσπαθώ να το αγνοήσω, όλο και συχνότερα βρίσκομαι να χάνω χρόνο σε αυτό το αχανές σούπερμαρκετ περιεχομένου. Ναι, μπορεί να βρεις reels που όντως σε ενδιαφέρουν, αλλά παράλληλα εκτίθεσαι σε ένα τεράστιο φάσμα από βίντεο που αφορούν κάθε πιθανή πτυχή της καθημερινότητας.
Ένα ηλικιακό εύρος που καλύπτει σχεδόν τους πάντες βλέπει, καταναλώνει και επηρεάζεται από ό,τι κυκλοφορεί στην πλατφόρμα. Ιδιαίτερα οι νεότερες ηλικίες, για τις οποίες το περιεχόμενο μετατρέπεται σε σημείο αναφοράς, ακόμα και σε μέσο εκπαίδευσης, με μια δίχως όρια όρεξη για το επόμενο βίντεο.
Το πρόβλημα ξεκινά από τα ελλιπή, αν όχι ανύπαρκτα, φίλτρα ελέγχου. Κανένας ουσιαστικός περιορισμός, κανένα πραγματικό φρένο. Εντάξει, η απουσία φίλτρων δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά πλέον το TikTok λειτουργεί σαν ένας γιγαντιαίος δορυφόρος που αναμεταδίδει επικίνδυνα trends που ταξιδεύουν από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, στα κινητά νεαρών παιδιών και δημιουργεί ένα κενό ανάμεσα στον πραγματικό και τον ψηφιακό κόσμο.
Όσο πιο ακραία η τάση, τόσο πιο πιθανό είναι να φτάσει και στη χώρα μας. Περίπου μια δεκαετία πριν, εμφανίστηκε το αμφιλεγόμενο trend “Kiss or Slap”, όπου δημιουργοί περιεχομένου ρωτούσαν τυχαίους περαστικούς αν προτιμούσαν ένα φιλί ή ένα χαστούκι. Από το Youtube και το Vine, τα βίντεο πέρασαν στο Tik Tok και το Instagram και κάπως έτσι το κοινό υπερπολλαπλασιάστηκε, όπως και οι content creators που έτρεξαν να το μιμηθούν και να διατηρήσουν αυτή την άθλια πολιτιστική κληρονομιά ζωντανή στο χρόνο.
Στην Ελλάδα, οι TikTokers έφεραν το trend στους δρόμους της Αθήνας, με βίντεο γυρισμένα στην Ερμού, όπου κοπέλες σταματούσαν περαστικούς ρωτώντας το άβολο “kiss or slap”, χωρίς καμία αίσθηση αμηχανίας, ετεροντροπής ή προβληματισμού.
Στην πραγματικότητα του TikTok, δυστυχώς, όλα μετατρέπονται σε παιχνίδι. Από την κοινωνική πίεση για συμμετοχή σε trends «για την πλάκα», μέχρι την κανονικοποίηση της σωματικής επαφής ως κάτι απολύτως φυσιολογικό.
Στον βωμό των views, θυσιάζονται πολλά: η προσωπική αξιοπρέπεια των ψηφιακών δημιουργών που φτάνουν στα άκρα για να τραβήξουν την προσοχή, η σημασία της συναίνεσης, αλλά και η αντίληψη των παιδιών που μεγαλώνουν πιστεύοντας πως αυτό που βλέπουν στην οθόνη είναι αποδεκτό και άξιο μίμησης.
Το TikTok δεν είναι εγγενώς καλό ή κακό. Είναι όμως μια πλατφόρμα που μπορεί να διαμορφώσει συμπεριφορές και αντιλήψεις. Το ερώτημα είναι: ποιος βάζει τα όρια και ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη όταν αυτά εξαφανίζονται; Και πότε θα σταματήσουν συμπεριφορές που στο μυαλό των παιδιών θα φαίνονται φυσιολογικές επειδή «τις είδαν στο TikTok».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου