Το ‘μαζί’ θέλει δύναμη – το ‘χώρια’ θέλει αξιοπρέπεια

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης

Δεν είναι το «μαζί» για όλους. Δεν το αντέχουν όλοι. Θέλει δύναμη. Δύναμη να μένεις, να προσπαθείς, να μη φοβάσαι να αγαπήσεις με όλο σου το είναι.

Το «μαζί» θέλει κότσια. Θέλει να στέκεσαι δίπλα στον άλλον ακόμα κι όταν δεν είναι όλα εύκολα, ακόμα κι όταν το «φεύγω» μοιάζει δελεαστικό.

Αλλά εσύ δεν έμεινες. Δεν πάλεψες. Δεν το άντεξες.

Διάλεξες το «χώρια».

Και ξέρεις τι κατάλαβα; Το ‘χώρια’ θέλει αξιοπρέπεια.

Όχι λιγότερη δύναμη, απλά άλλη δύναμη. Την αξιοπρέπεια να μη μικρύνεις τον άλλον, να μη λερώνεις ό,τι ζήσατε, να μη φεύγεις σαν να μην υπήρξες ποτέ.

Και εδώ είναι που τα γάμησες όλα.

Δεν έφυγες με αξιοπρέπεια. Δεν έφυγες λέγοντας αλήθειες. Δεν έφυγες επειδή δεν ήθελες άλλο.

Έφυγες, αλλά με τρόπο που έδειχνε πως ήθελες ακόμα να κρατάς μια πόρτα ανοιχτή. Έφυγες με μισές κουβέντες, με δικαιολογίες, με το «δεν ξέρω» και το «ίσως μια μέρα».

Αλλά το «ίσως» δεν είναι επιλογή. Είναι δειλία.

Αν ήθελες το «μαζί», θα είχες παλέψει.
Αν ήθελες το «χώρια», θα είχες φύγει σαν άνθρωπος που ξέρει τι θέλει.

Όχι σαν κάποιος που πατάει σε δύο βάρκες, όχι σαν κάποιος που δεν έχει το θάρρος να κλείσει την πόρτα για τα καλά.

Και η αξιοπρέπεια αυτή, κορίτσι μου, δεν έχει μέσα της εγωισμό.

Γιατί αξιοπρέπεια στο τέλος, είναι η σιωπή. Όχι οι άναρθρες κραυγές και οι προσβολές. Γιατί στο τέλος της μέρας, προσβάλλεις μόνο τον εαυτό σου.

Γιατί το «μαζί» θέλει δύναμη. Και το «χώρια» θέλει αξιοπρέπεια.

Κι αν δεν είχες ούτε το ένα ούτε το άλλο, τότε το καλύτερο που έκανες… ήταν που έφυγες.