Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν έναν ανεκτίμητο θησαυρό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Είναι σαν μικρές κάψουλες χρόνου, που περιέχουν μέσα τους συμπυκνωμένη τη σοφία και την εμπειρία πολλών γενεών.
Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν έναν εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο για να μεταδοθούν από γενιά σε γενιά σημαντικές αξίες, ηθικές αρχές και πρακτικές συμβουλές για τη ζωή. Είναι διαχρονικές, καθώς αν και δημιουργήθηκαν σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους, διατηρούν τη σημασία τους ακόμη και σήμερα, καθώς οι ανθρώπινες εμπειρίες και τα προβλήματα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ίδια.
Ουσιαστικά είναι η πολιτισμική ταυτότητα ενός λαού και αποτελούν πλούτο γνώσης και εμπειρίας. Μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας και να αναπτύξουμε κριτική σκέψη, ενώ η εύστοχη χρήση τους σε μια συζήτηση μπορεί να δώσει χιούμορ, ζωντάνια και έμφαση στα λεγόμενά μας.
Μάθε πώς βγήκε η φράση «Θού, Κύριε, φυλακήν τώ στόματι μου»
Πολλές φορές ακούμε τη φράση «Θού, Κύριε, φυλακήν τώ στόματι μου». Γιατί όμως τη λέμε και από πού προέρχεται; Την χρησιμοποιούμε όταν έχουμε νεύρα και έχουμε φτάσει στα όριά μας.
Η φράση προέρχεται από το εδάφιο 3 του 141 (Ο’, 140) Ψαλμού του Δαυίδ: «Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη µου». Σε μετάφραση αποδίδεται ως: «Βάλε μου, Κύριε, φρουρά στο στόμα μου φράχτη στη θύρα των χειλιών μου». Λέγεται για να αποφύγει το άτομο να εκστομίσει ό,τι θα ήθελε να πει, δηλαδή συνεκδοχικά ο δικαιολογημένος μεν, αλλά απρεπής λόγος, να μείνει «φυλακισμένος» στο στόμα του.
Συνοψίζοντας, οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν ανεκτίμητο θησαυρό γνώσης και σοφίας. Είναι ο καθρέφτης του λαϊκού μας πνεύματος, αποτυπώνοντας την κοσμοθεωρία, τις αξίες και την καθημερινότητα των προγόνων μας. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τις μεταλαμπαδεύουμε στις επόμενες γενιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου