Tο μύνημα της ημέρας

“Εκεί στην άκρη του μικρού της δαχτύλου τελείωνε ο κόσμος.” Μενέλαος Λουντέμης

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2025

Ξεχνάω.





Με σένα που έμπλεξα, όλο ξεχνάω.

Ξεχνάω τι μέρα είναι.


Ξεχνάω πού είμαι.

Ξεχνάω την ύπαρξή μου.


Εξαϋλώνεται.

Περνάνε οι μέρες μαζί σου και μυαλό δε μου απομένει.


Φεύγω και συναντώ το απόλυτο κενό.

Έχω ξεχάσει τα πάντα.

Πού είμαι; Πού πάω;



Τι μέρα είναι; Ποιος μήνας; Ποια χρονιά;

Ώρα; Τι ώρα είναι;

Νυστάζω; Είμαι κουρασμένη; Πεινάω; Τι θα φάω σήμερα;

Δεν έχω απαντήσεις.

Είμαι στα χαμένα μόλις σε αποχωρίζομαι.

Κι όσο είμαι μαζί σου, τίποτα δε θυμάμαι.

Τίποτα δεν υπερβαίνει την επιθυμία μου να περάσω όλο μου τον χρόνο παρέα σου.



Γι’ αυτό και ξεχνάω.

Όλα, τα πάντα, δεν ξέρω, δε θυμάμαι.




Συντάκτης: Δώρα Νασιοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου