Τώρα πια ξέρω, τι δεν θέλω να ξαναζήσω!

Γράφει η Γεωργία Ντούνη

Όλα στη ζωή μας είναι μαθήματα. Άλλα μεγαλύτερα. άλλα μικρότερα, αλλά όλα κάτι μας διδάσκουν. Κάποιες φορές μας έρχονται όλα ρόδινα και μαθαίνουμε πως να περνάμε όμορφα, ξέγνοιαστα, να γελάμε με την ψυχή μας. 

Ξέρεις όμως, μερικές φορές για να μάθεις χρειάζεται λίγο πίεση, στεναχώρια και ίσως κάποια κλάματα. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και ας ξέρουμε όλοι ότι δεν είναι το ιδανικό ή ακόμα χρήσιμο…

Υπάρχουν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι (κατά κύριο λόγο) που περνάνε από τη ζωή μας και μας διδάσκουν ποιον δρόμο να μην επιλέξουμε ξανά. Έτσι πέρασες και εσύ αγάπη μου, για αυτόν το λόγο. Για να με διδάξεις.
Δεν έχω κανένα παράπονο. Έμαθα δίπλα στους καλύτερους, καθώς ο δικός μου δάσκαλος ήταν αφοσιωμένος στο να μου δείξει τι πραγματικά δεν πρέπει να ξαναπεράσω στη ζωή μου.

Δε λέω και εγώ χαζή που έμενα μετεξεταστέα μέχρι να το μάθω καλά, όμως βγήκα πια…. διδαγμένη!
Η άρνηση για αγάπη, οι στιγμές που δεν έζησα, ο τοίχος που «χτύπαγα», τα συναισθήματα που δεν άκουσα να εκφράζεις, η συνεχής σύγκριση με άλλες γυναίκες και η υποβάθμιση του εαυτού μου ήταν αυτά που μου δίδαξες.

 Μετά κόπων και βασάνων μεν, αλλά κάπου εκεί στο βάθος ενώ θέλω να πω πως άξιζε το κόπο γιατί πήρα το μάθημα μου, δεν μπορώ να το πω. Ίσως τελικά να μην άξιζε ούτε 1 λεπτό από τη ζωή μου.

Το μόνο που άφησες στο πέρασμα σου είναι η αντίληψη ότι δεν χρειαζόμουν όλα αυτά που έζησα. Με το λάθος τρόπο σου, μου έδειξες το σωστό μου δρόμο.

 Μπορεί να μην είναι εύκολος και ίσως να είναι αργά για να τον τραβήξω, αλλά τουλάχιστον τώρα πια ξέρω τι δε θέλω να ξαναζήσω…