Μάτια μου, ξέρω πως κάποτε οι πληγές ήταν απλές – κάτι που καταλάβαινες με ένα γρηγορό χτύπημα στα γόνατα, έναν καλοκαιρινό αθλητισμό που αφήνει σημάδια αλλά που, τελικά, θεραπεύονταν με λίγο χρόνο και ένα καλό γέλιο. Αλλά τώρα, στο νέο μας κεφάλαιο, οι πληγές δεν είναι πια τόσο απλές. Οι πληγές αυτές δεν αφήνουν ορατά σημάδια στο σώμα, αλλά χαράζουν βαθιές γρατζουνιές στην ψυχή.
Πολλές φορές, όταν με κοιτάς, βλέπω εκείνες τις ατέλειες που έχεις συγκεντρώσει από τις μάχες της ζωής σου – όχι από πτώσεις στα γόνατα, αλλά από σκληρές στιγμές, από καρδιοχτυπήματα που σε έσπασαν και σε ανέλαβαν. Και ξέρεις τι; Αυτές οι γρατζουνιές, όσο πικρές κι αν φαίνονται, σου δίνουν μια μοναδική ομορφιά. Μια ομορφιά που δεν χρειάζεται να είναι τέλεια, γιατί κάθε μία από αυτές τα σημάδια λέει μια ιστορία ζωής, μιας που σε έχει κάνει αυτό που είσαι σήμερα.
Δεν ενδιαφέρομαι για τις επιφανειακές πληγές που σβήνουν με λίγο χρόνο και αγκαλιές. Εγώ θέλω να βλέπω την αυθεντικότητα σου – το πώς κάθε γρατζουνιά στην ψυχή σου έχει διδάξει κάτι, σε έχει σκληρύνει αλλά και σε έχει κάνει πιο δυνατή. Είναι αυτές οι βαθιές πληγές που θυμίζουν πως έχεις παλέψει, πως έχεις αγαπήσει, πως έχεις πονέσει και πώς, παρά όλα, συνεχίζεις να στέκεσαι όρθια.
Μην προσπαθείς να κρύψεις τα σημάδια σου με χαριτωμένες λέξεις ή επιφανειακές λύσεις. Αντίθετα, δέξου τα, ζήσε τα και μάθε από αυτά. Κάθε φορά που σου λένε «θα τα ξεπεράσεις», θυμήσου πως οι πραγματικές μεταμορφώσεις συμβαίνουν μέσα από τις πληγές που μας διδάσκουν ποιοι είμαστε.
Σε κάθε σου δυσκολία, σε κάθε στιγμή που η ψυχή σου σκαρφαλώνει για να αναρριχηθεί από τα βάθη της, θυμήσου πως αυτές οι «ψυχικές γρατζουνιές» είναι ο λόγος που λάμπεις με διαφορετικό φως. Δεν υπάρχουν πια απλές πτώσεις στα γόνατα – τώρα, οι πληγές μας είναι η σφραγίδα της πολεμικής μας ύπαρξης.
Μάτια μου, ζήσε, μάθε, και απόλαυσε κάθε γρατζουνιά. Γιατί στο τέλος, αυτό που σε καθιστά αληθινά όμορφη, είναι ο τρόπος που τις μετατρέπεις σε δύναμη και σε ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου