Το τέλος, βρίσκει τον καθένα, με τη δική του εκδοχή

Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος

Όταν τελειώνει μια ερωτική ιστορία, ακούς τουλάχιστον δύο εκδοχές της, όσα είναι και τα εμπλεκόμενα μέρη.

Η κάθε μία εκδοχή της ιστορίας έχει να κάνει με πολλά πράγματα. Από το τι περίμενες από τη σχέση, πόση υπομονή έκανες και από το αν πιστεύεις ότι δεν σου φέρθηκαν όπως θα ήθελες.

Οι άνθρωποι έχουν την τάση όταν είναι πληγωμένοι να «αποκαθηλώνουν» το μέχρι σήμερα «άλλο τους μισό». Από «μίστερ τέλειος» καταλήγουμε στο «ανεπαρκής», «ηλίθιος» και άλλα τέτοια κομψά επίθετα. Από την άλλη η «γυναικάρα» και η «έχω πιάσει το τζόκερ μαζί της » μετατρέπεται σε μια «ανίκανη» , «εγωίστρια» και άλλα συναφή.

Τι από όλα ισχύει; Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή της ιστορίας. Η αληθινή. Η απαλλαγμένη από θυμό και συναισθηματική ένταση, που είναι κακοί σύμβουλοι στο τελείωμα μιας σχέσης. Αυτή είναι η αποστασιοποιημένη αλήθεια και χρειάζεται χρόνο για να βγει στο φως.

Πάρτε για παράδειγμα ένα ιστορικό γεγονός. Γιατί εξετάζεται πιο σωστά μετά από χρόνια; Μα για να αποδοθεί όσο πιο αντικειμενικά και σωστά γίνεται, χωρίς να υπάρχουν κανενός είδους «χρωματισμοί».

Κάπως έτσι είναι και με τις σχέσεις. Ποτέ μην πιστεύετε την εκδοχή ενός ανθρώπου σε ένταση. Αντίθετα, πρέπει αυτός ο άνθρωπος να πάρει τις αποστάσεις του, να ηρεμήσει και έπειτα να κάτσει να πει την αλήθεια του.

Να θυμάστε ότι στην ζωή δεν είναι όλα άσπρο – μαύρο, υπάρχει και το γκρι. Επίσης να θυμάστε ότι όταν τελειώνει μια σχέση δεν υπάρχει ένας απόλυτα “καλός” και ένας απόλυτα “κακός” . Υπάρχουν απλά δύο άνθρωποι που δεν επικοινωνούσαν και αποφάσισαν να πάρουν χωριστούς δρόμους.

Θα μου πείτε ,είναι τόσο απλό; Είναι. Αρκεί να το πιστέψουμε. Δεν βοηθά σε τίποτα το να μιλάς υποτιμητικά για την επιλογή που έκανες κάποτε . Είναι σαν να μην σέβεσαι τον εαυτό σου.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε , είναι να δούμε τα λάθη μας και να πάμε παρακάτω. Μόνο έτσι πάει μπροστά η ζωή.