Γράφει η Ράνια Σταθάκη
Είδα πολλούς βλάκες στη ζωή μου. Από εκείνους που μπερδεύουν την αγάπη με το βόλεμα και τον εγωισμό με την αξιοπρέπεια. Άνθρωποι που δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν το πραγματικό από το βολικό, που βαφτίζουν «συναίσθημα» κάθε τι που τους εξυπηρετεί.
«Σ’ αγαπώ», λένε, αλλά αυτό που εννοούν είναι «σ’ έχω ανάγκη». Γιατί η αγάπη δεν απαιτεί, δεν κρατά λογαριασμούς, δεν αναρωτιέται τι έχει να κερδίσει. Αλλά αυτοί οι τύποι; Ζουν μέσα σε μια δική τους φούσκα, όπου το «μαζί» σημαίνει «όσο με βολεύει». Και αν δεν τους βολεύεις πια; Τότε γίνεσαι αναλώσιμος.
Είδα ανθρώπους να περπατούν με το κεφάλι ψηλά, φουσκωμένοι από έναν ψεύτικο εγωισμό. Μπερδεύουν την αξιοπρέπεια με το να μην ζητούν ποτέ συγγνώμη, με το να μην παραδέχονται λάθη. Μα η αξιοπρέπεια δεν είναι αυτό. Είναι να ξέρεις πότε να σταθείς, πότε να σκύψεις, πότε να πεις «έκανα λάθος». Αλλά αυτοί; Φοβούνται να ραγίσουν τη βιτρίνα τους. Κι έτσι μένουν μόνοι τους, κλεισμένοι στα κλουβιά που έφτιαξαν με τα ίδια τους τα χέρια.
Και το πιο θλιβερό; Αυτοί οι βλάκες πιστεύουν πως τα έχουν όλα υπό έλεγχο. Νομίζουν πως το βόλεμα είναι ασφάλεια και ο εγωισμός δύναμη. Αλλά η αλήθεια είναι πως χάνουν. Χάνουν τη στιγμή, τη σύνδεση, τη μαγεία του να είσαι ευάλωτος μπροστά σε κάποιον άλλον.
Δεν ζηλεύω κανέναν τους. Γιατί το να αγαπάς αληθινά, το να μπορείς να πεις «σε χρειάζομαι» χωρίς να νιώθεις αδύναμος, είναι η μεγαλύτερη νίκη. Και αν η αγάπη μου δεν σε βολεύει, καλύτερα να φύγω. Δεν είμαι εδώ για να βολέψω κανέναν. Είμαι εδώ για να ζήσω, να αγαπήσω, να αφήσω κάτι που να μετράει.
Ας ζήσουν στη βολική μοναξιά τους. Εγώ θέλω κάτι αληθινό, ακόμα κι αν πονάει. Γιατί αυτό είναι η αγάπη: να αφήνεις τον εαυτό σου να φανεί, χωρίς όρους και συμβόλαια. Κι αν το αντέξεις, τότε αξίζεις να τη ζήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου