Εκείνα τα παιδιά…

Ζωγραφική με ακρυλικά σε χαρτί ακουαρέλας.

Είμαστε εμείς…
εκείνα τα παιδιά που γέμιζαν δρόμους και στενά,λάνες ,γήπεδα,σχολειά !
Είμαστε εκείνα τα παιδιά,που είχαμε   φλόγα στη ματιά ,αλάνες ,γήπεδα,σχολειά !
Είμαστε εκείνα τα παιδιά,που είχαμε   φλόγα στη ματιά ,φωνές,τραγούδια τσιριχτά κι
ανάστατη τη γειτονιά !Μια στάση κάναν στις συκιές και άλλη μια στην αχλαδιά !άποια ξέφευγαν  στα κρυφά δεν τα σκιαζε η μάγισσα η κακιά
μεσ’ στα λιοπύρια τα τρελά,

γυρεύαμε μια άγνωστη στεριά  !
Κι είχαμε την ξεγνοιασιά,

Με μέλλον θάλασσα πλατιά,για βάρκα είχαμε  την καρδιά ,με την ελπίδα στα κουπιά και με κατάρτια τα όνειρα ,

ασπίδα  στη σκληρή δουλειά
μέσα απ’ την παιδική ματιά , 

όλα φαινόταν μαγικά !!!
Είμαστε εμείς,εκείνα τα παιδιά

που ανεβασμένα στις ελιές

και με τραγουδιστές φωνές  ,

βάφαμε ροζ τα σύννεφα !

Τα χέρια σηκώναμε  ψηλά   ,

τον ουρανό  να φτάναμε

να ‘ ρθουν τ’ αστέρια ίσως  πιο κοντά !

Και φτιάχνοντας χαρταετό

με εφημερίδες και σχοινιά

θαρρείς του ανέμου αρχηγός

γινόταν κυρίαρχος ,στρατηγός.

Έμοιαζε ο κόσμος μαγικός,

υποταγμένος και μικρός

βλέποντας πόσο πιο ψηλά πάει ο δικός μας αετός !
Είμαστε εκείνα τα παιδιά ,

που αψήφησαν την παγωνιά ,

χόρευαν μέσα στη βροχή  πατώντας στα λασπόνερα, δίχως να σβήνουμε   όνειρα .

Είμαστε εκείνα τα παιδιά ,
δίπλα σε χαμηλή φωτιά ,

υπνωτισμένα, ενώ  η γιαγιά  μιλούσε για αερικά,

για κάποια φαντάσματα ,στοιχειά!

Και  δράκοι θέριευαν στη σκιά

και  με  δυο ξύλινα σπαθιά

τους ρίχναμε πάλι  στη φωτιά .

Είμαστε εκείνα τα παιδιά ,
που κούρνιαζαν τ’ απόβραδα ,

σε κάποια αυλή δίπλα στην ανθισμένη αγράμπελη ,

στην ανθισμένη λεμονιά ,με φόντο την Πανσέληνο !
Με ιστορίες και » σοφά »  που ‘λεγαν μεγαλύτερα παιδιά

βγαλμένα από τα  παλιά !

Όμως με βήματα γοργά 

αλλάξαμε γρήγορα  γενιά,  αφήσαμε την ξεγνοιασιά

και τώρα λέμε εμείς «σοφά » ,

Τα όνειρα ‘μείναν στα μισά    ,

όμως …εκείνα τα παιδιά,

θα είμαστε για πάντα στην καρδιά !!!