Είμαστε οι ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας, όταν μένουμε μόνοι..

 

Οι άνθρωποι, είμαστε οι ιστορίες που φτιάχνουμε μέσα μας.
Οι ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας όταν κανείς άλλος δεν ακούει.
Σύμφωνα μ’ αυτές κινούμαστε, ωριμάζουμε, προχωράμε.

Φρόντισε να μοιράζεσαι όμορφες ιστορίες με τα μέσα σου.
Να τις φτιάχνεις έτσι, ώστε να μπορούν τα κομματάκια σου να ενώνονται, να χαίρονται, να αναζωογονούνται.

Οι γιορτές που ακολουθούν μπορούν να έχουν δύο όψεις για όλους μας.
Οι πιο μελαγχολικές ή οι πιο συνειδητές.
Εμείς επιλέγουμε πραγματικά.

Δώσε αληθινή σημασία σ’ αυτά που ήδη έχεις, κι ας μην είναι ακόμα εκείνα που θέλεις να φτάσεις.
Έσω ευγνώμων, ειλικρινά, για όλα όσα έχεις.
Άνοιξε την καρδιά και τα χέρια σου και πες ευχαριστώ, για όλα όσα ήρθαν και, μέσα από προκλήσεις έστω, σε έκαναν ανθεκτικό.
Δυνατό.

Και ύστερα, με αγάπη και σεβασμό, απελευθέρωσε από τις σκέψεις σου ό,τι δεν είναι πια για να μείνει.
Δεν χρειάζεται άλλη κακία, υστεροβουλία και σκεπτικισμό, εκδίκηση, αυτός ο κόσμος.
Σεβασμό για τον εαυτό μας και στα πατήματα των άλλων χρειάζεται και ευγένεια με αποδοχή στα πάντα μας.

Κι ό,τι είναι να ’ρθει, θε να ’ρθει.
Αγάπησε τον εαυτό σου βαθιά, ωστόσο.