Δεν είμαι από αυτούς που ζητάνε πολλά, αλλά δεν μπορώ να ζήσω με τα λίγα. Δεν μιλάω για υλικά, ούτε για ανέσεις. Μιλάω για το συναίσθημα, για τη σύνδεση, για τον τρόπο που θέλω να υπάρχω μέσα σε κάτι που αξίζει να το πω «μαζί»
Το «λίγο» σου δεν μου φτάνει. Τα μισά σου λόγια, τα κενά σου βλέμματα, οι στιγμές που δίνεις μόνο όταν σε βολεύει. Δεν μπορώ να κάνω χώρο για κάτι που έρχεται με δόσεις, που προσφέρεται υπό όρους. Δεν είμαι εγώ δύσκολος· είναι που εσύ φοβάσαι να ξεπεράσεις τα όριά σου.
Δεν ζητάω το τέλειο. Ζητάω το αληθινό. Να με κοιτάς και να με βλέπεις, όχι όπως σε βολεύει, αλλά όπως είμαι. Να έρχεσαι ολόκληρη, όχι με φόβους και δικαιολογίες. Να μου δείχνεις ότι είσαι εδώ, ότι θέλεις να μείνεις, ότι δεν είμαι μια προσωρινή στάση στον δρόμο σου.
Ξέρω, είναι πιο εύκολο να πεις ότι φταίω εγώ. Ότι είμαι απαιτητικός, ότι ζητάω πολλά. Ότι είμαι δύσκολος. Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είμαι εγώ το πρόβλημα. Είναι που εσύ δεν έχεις μάθει να δίνεις ολόκληρη. Είναι που το «λίγο» σου το έμαθες σαν άμυνα. Κι εγώ δεν είμαι εδώ για να παίζω με μισά συναισθήματα.
Θέλω τα πάντα. Τα δύσκολα, τα αληθινά, τα απόλυτα. Θέλω το γέλιο σου, τα νεύρα σου, τις στιγμές σου που σε τρομάζουν. Θέλω να δω τον εαυτό σου που κρύβεις από τους άλλους. Θέλω να νιώθω ότι αυτό που έχουμε αξίζει.
Αν δεν μπορείς να μου το δώσεις αυτό, καλύτερα να μη μου δώσεις τίποτα. Γιατί δεν είμαι εδώ για τα «λίγο». Δεν είμαι δύσκολος. Απλώς, έμαθα να μην χωράω σε μισές προσπάθειες. Και δεν θα αρχίσω τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου