Δεν μπορεί ποτέ ένας όμορφος πίνακας να τελειώσει με μια μουτζούρα, σου λέω!

 

Γράφει η Ματίνα Νικάκη

Στο δικό μου μυαλό, αν οι λέξεις είχαν μορφή, θα ήταν γραμμές. Αυστηρές ευθείες, σκληρές, επιβλητικές, μαρμάρινες. Όταν θα σε έχω απέναντι μου θα σε πετυχαίνουν όλες.
Σαν την πορεία που διαγράφουν οι σφαίρες.

Θα σε πετυχαίνουν άλλοτε στο μυαλό σου για να στο ενεργοποιώ εκρηκτικά, άλλοτε στην καρδιά για να με νιώθεις κι άλλοτε στο κορμί για να καίγεσαι βασανιστικά. Τρόμαξες; Όχι μην τρομάζεις. Οι δικές μου σφαίρες δεν είναι σαν κάποιες άλλες που σε σκότωσαν. Αυτές σκοτώνουν το ψέμα και την υποκρισία.
Ευθύβολα θα πέφτουν πάνω σου, κάποιες φορές αυστηρά και θυμωμένα σα μαχαίρια ή απαλά σα χάδι. Πάντα όμως ευθεία. Όλες, μα όλες βουτηγμένες στην αλήθεια της καρδιάς μου.
Δε θα προσπαθήσω ποτέ να περιαυτολογήσω για να σε παραπλανήσω ή για να κερδίσω κάτι. Τέτοια εγώ δεν είμαι. Δε θα τις στολίσω με φανταχτερά χρώματα για να σου χαϊδέψω τ’ αυτιά, να σου γίνω αρεστή και να σε κάνω να με αγαπήσεις. Δε θα σε κυκλώσουν ποτέ οι λέξεις μου εμένα, δε θα κοιτάς άλλου και από αλλού θα σου έρθουν. Δε θα σε χτυπήσουν ποτέ πισώπλατα, δειλά. Είναι περήφανες οι λέξεις μου εμένα.
Δε θα σπαταλήσω την ενέργεια μου, ρισκάροντας να χάσω το στόχο μου. Κι ο στόχος μου είναι να σε κατακτήσω. Εσένα και τις αλήθειες σου όλες.
Μέσα στον πίνακα των στιγμών μας αγάπη μου θέλω και απαιτώ τις γραμμές μας ευθείες.
Δεν μπορεί ποτέ ένας όμορφος πίνακας να τελειώσει με μια μουτζούρα σου λέω!
Γραμμές ερωτικά ευθείες στερεωμένες σ’ ένα κάδρο παλιακο, σκαλισμένο με αγάπη!